فارماکوژنومیک گلی بن کلامید در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2: یک مرور نظام‌مند

هدف: از جمله پرمصرف‌ترین داروهای ضد دیابت، سولفونیل اوره‌ها هستند که اغلب به‌عنوان یکی از داروهای خط اول درمان دیابت نوع 2 مورد استفاده قرار می‌گیرند. با توجه به تاثیر ساختار ژنتیکی بیمار بر پاسخ دارویی (پزشکی فردی)، شناسایی تنوعات ژنتیکی نه تنها میزان واکنش‌های ناخواسته دارویی را کاهش می‌دهد، بلکه می‌تواند اثر‌بخشی داروها را نیز پیش‌بینی نماید. هدف مطالعه حاضر، مرور نظام‌مند فارماکوژنومیک گلی بن کلامید در دیابت نوع 2 می‌باشد.مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مرور سیستماتیک بر اساس فلوچارت prisma است. با استفاده از واژه‌های ldquo;variant rdquo;, ldquo;glibenclamid rdquo;, ldquo;diabetes mellitus rdquo; ldquo;snp rdquo; و یا معادل‌های آن‌ها، جست‌وجوی جامع در بانک‌های اطلاعاتی pubmed، scopus و web of science تا اول ژانویه 2021 انجام شد. در جست‌وجوی اولیه 125 مقاله به‌دست آمد.یافته‌ها: در نهایت در نه مقاله واجد شرایط ورود به مرور نظام‌مند، مونوتراپی با گلی بن کلامید در 3032 بیمار انجام شده بود. بیش‌ترین مطالعه مربوط به کشور چین و شایع‌ترین روش ژنوتایپینگ rflp_pcr و توالی‌یابی مستقیم بود. شایع‌ترین ژن‌های مورد بررسی شامل cyp2c9، kcnj11 و tcf7l2 بودند. نتایج مطالعات ارتباط معنی‌دار پلی‌مورفیسم ژن cyp2c9 بر پاسخ درمانی مناسب و پلی‌مورفیسم ژن kcnj11 با شکست درمانی با گلی بن کلامید را نشان داد.نتیجه‌گیری: در میان همه عوامل ژنتیکی و ژنوتیپ‌های خاص پروتئین‌های دخیل در مسیر متابولیسم گلی بن کلامید، پلی‌مورفیسم ژن cyp2c9 در میزان پاسخ به درمان و پلی‌مورفیسم ژن kcnj11 در شکست درمان و عوارض هیپوگلیسمی ناشی از گلی بن کلامید نقش دارند.

Pharmacogenomics of glibenclamide in patients with type 2 diabetes mellitus: A systematic review

Introduction: One of the most widely used antidiabetic drugs is sulfonylureas, which is often used as one of the firstline drugs in the treatment of type 2 diabetes. Due to the effect of the patient #39;s genetic structure on the drug response (personalized medicine), the identification of genetic variations not only reduces the rate of adverse drug reactions but can also predict the effectiveness of drugs. This study aimed to systematically review the pharmacogenomics of glibenclamide in type 2 diabetes.Materials and Methods: This systematic review was performed based on PRISMA flowchart. Using the search terms including variant , ldquo;sulfonylurea rdquo;, glibenclamide , diabetes mellitus , SNP or their equivalents, a comprehensive search of the PubMed, Scopus and Web of Science databases was conducted until January 1, 2021. An initial search yielded 125 articles.Results: Finally, in nine articles included in this systematic review, glibenclamide monotherapy was performed in 3032 patients. Most studies were conducted in China and the most common methods of genotyping were RFLPPCR and direct sequencing. The most common genes studied were CYP2C9, KCNJ11 and TCF7L2. The results of studies showed a significant effect of CYP2C9 polymorphism on appropriate therapeutic response and KCNJ11 gene polymorphism on failure of glibenclamide treatment.Conclusion: Among all genetic factors and specific genotypes of proteins involved in the metabolism of glibenclamide, CYP2C9 gene polymorphism has a role in proper response to treatment and KCNJ11 gene polymorphism has a role in treatment failure and hypoglycemic effects of glibenclamide.