مقایسه هشت هفته برنامه تمرینات اصلاحی کمربند شانه‌ای، کمربند لگنی و ترکیبی بر تعادل افراد دارای سندرم متقاطع فوقانی

هدف: سندرم متقاطع فوقانی به عنوان نوعی ناهنجاری اسکلتی عضلانی شناخته می‌شود که منجر به تغییرات وضعیتی مانند سر به جلو، شانه به جلو و کایفوز می‌شود. تعادل یکی از مهم‌ترین اجزای پاسچر می‌باشد که ممکن است در نتیجه بروز سندرم متقاطع فوقانی کاهش یابد. هدف این مطالعه مقایسه هشت هفته برنامه تمرینات اصلاحی کمربند شانه‌ای، کمربند لگنی و ترکیبی برای بهبود تعادل در این سندرم می‌باشد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه 45 دانشجوی دختر دارای سندرم متقاطع فوقانی به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری تمرینات کمربند شانه‌ای، کمربند لگنی و ترکیبی تقسیم شدند. تمرینات اصلاحی پیش‌رونده در تمامی گروه‌ها به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و به مدت 30 تا 70 دقیقه انجام شد. تعادل ایستا قبل و بعد از مداخله توسط دستگاه فوت اسکن ارزیابی شد.یافته‌ها: نتایج تحلیل anova برای داده‌های تکراری نشان داد تعادل افراد در هر سه گروه تمرینی پس از شرکت در برنامه تمرینات اصلاحی افزایش یافته است (0.000=p). نتایج آزمون تعقیبی برای وضعیت‌های 30 ثانیه با چشمان باز (0.05=p) و 30 ثانیه با چشمان بسته (0.04=p) تفاوت معناداری بین تمرینات گروه ترکیبی و کمربند شانه‌ای نشان داد. در تغییرات بین گروهی آزمون‌های 10 ثانیه با پای راست (0.84=p) و 10 ثانیه با پای چپ (0.58=p) تفاوت معناداری مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: اصلاح هم‌زمان ناهنجاری‌های وضعیتی به صورت یک کل نسبت به اصلاح مجزای هر یک از ناهنجاری‌ها به صورت یک جزء می‌تواند اثر‌بخشی بهتری در بهبود تعادل داشته باشد. بنابراین، تمرینات اصلاحی کل‌گرا برای بهبود تعادل در سندرم متقاطع فوقانی توصیه می‌شود.

Comparison of eight-weeks shoulder girdle, pelvic girdle and combined corrective exercises on balance in upper crossed syndrome

Introduction: Upper crossed syndrome is known as a musculoskeletal abnormality that results in postural changes such as forward head, forward shoulder and kyphosis. Balance is one of the most important posture component that might be reduced by upper crossed syndrome. This study aimed to compare of eightweek shoulder girdle, pelvic girdle and combined corrective exercises program for improving the balance in this syndrome.Materials and Methods: In this study, 45 female students with upper crossed syndrome were selected purposefully and divided randomly in three groups including shoulder girdle, pelvic girdle, and combined exercises. Conspicuously, progressive corrective exercises were performed in all groups for eight weeks and three sessions per week for 30 to 70 minutes. The static balance was evaluated before and after the intervention by a footscanner.Results: The results of repeated measures ANOVA analysis in all three groups showed significant increase within the groups after intervention (P=0.000). The results of post hoc test for 30 seconds with open eyes (P=0.05) and 30 seconds with closed eyes (P=0.04) showed a significant difference between combined and shoulder girdle group exercises. No significant difference was observed between 10 seconds with right foot (P=0.84) and 10 seconds with left foot (P=0.58) groups.Conclusion: The simultaneously correction of posture abnormalities as a comprehensive is more effective in improving balance instead of correction of each abnormality as an independent component. Therefore, comprehensive oriented corrective exercises are advised for improvement of balance in upper crossed syndrome.