شکاف کام زیرمخاطی: نیازهای درمانی در سنین مختلف

هدف: تصمیم‌گیری در مورد جراحی در بیماران مبتلا به شکاف کام زیرمخاطی (submucousal cleft palate, smcp) معمولاً تا زمانی‌که ارزیابی‌های گفتاری قابل اجرا باشند، به تعویق می‌افتد. لذا این بیماران سال‌های بیش‌تری را با اختلالات مرتبط با شکاف طی می‌کنند. هدف این مطالعه، بررسی و مقایسه فراوانی انواع اختلالات ارتباطی قبل از دریافت جراحی کام در افراد مبتلا به smcp با سنین مختلف می‌باشد، چرا که این اطلاعات به فراهم‌سازی خدمات درمانی در قالب تیم‌های چندرشته‌ای کمک می‌کنند.مواد و روش ها: پرونده بیماران بالای3 سال مبتلا به smcp ترمیم نشده که بین سال‌های84 و 95به تیم شکاف کام دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مراجعه کرده بودند، انتخاب شد. اطلاعات مربوط به اختلالات زبانی، اختلالات تولید جبرانی، و درجات پرخیشومی در سه گروه سنی 7-3سال، 16-7سال و 16سال به بالا تحلیل شد.یافته ها: اکثریت مراجعه‌کنندگان در بین 61 بیمار مورد بررسی، کودکان پیش‌دبستانی بودند و 37.8% از آن‌ها، دچار نقایص زبانی واضح بودند. 73.8% از افراد به دلیل خطای تولید جبرانی به خدمات گفتاردرمانی نیاز داشتند. شیوع اختلال تولید جبرانی در بین گروه اول و دوم از لحاظ آماری متفاوت بود (0.008=p). 37.7 % از افراد به دلیل وجود پرخیشومی متوسط و شدید، به ارزیابی‌های دستگاهی نیاز داشتند.نتیجه گیری: با توجه به فراوانی بالای اختلالات زبانی در گروه پیش‌دبستانی، مدیریت مناسب مشکلات احتمالی گوش میانی و ارزیابی‌های دقیق‌تر زبانی در این کودکان الزامی است. فراوانی بالای اختلالات جبرانی تولید در همه سنین، نیاز این بیماران را به خدمات گفتاردرمانی و روان‌شناسی به دلیل تاثیر این اختلالات بر رشد روانی اجتماعی، ارزیابی توانایی‌های سوادآموزی و حمایت تحصیلی، نشان می‌دهد. ارزیابی‌های دستگاهی و احتمالاً جراحی نیز در بیش از نیمی از این بیماران لازم است.

Submucous cleft palate: Therapeutic needs at different ages

Introduction: Decision making about surgery in patients with submucous cleft palate (SMCP) is usually postponed until speech assessment is applicable. Therefore, these patients spend more years with disorders associated with cleft. This study was aimed to investigate and compare the prevalence of different communication disorders in patients with unrepaired SMCP at different ages, since this information can help to provide therapeutic services in multidisciplinary teams.Materials and Methods: Clinical records of patients over3 years of age with unrepaired SMCP who were visited in the Isfahan Cleft care team between the years 20052015, were reviewed. Percentage of patients demonstrating language disorder, compensatory misarticulation and hypernasality was calculated in three age groups (37,716, and over than16 years).Results: The majority of the 61 studied patients were preschool children and 37.8% of them suffered from obvious language deficits. 73.8% of the patients required speech therapy services due to compensatory misarticulation. The prevalence of compensatory misarticulation was significantly different between the group one and two (p=0.008). 37.7% of patients demonstrated moderate/severe hypernasality and so required instrumental assessments.Conclusion: Considering the high prevalence of language deficits in the studied preschool children, there is an essential need for proper management of probable ear problems and more accurate evaluations of language in this group. The high prevalence of compensatory misarticulation in all studied age groups indicated these patients rsquo; need for coherent speech therapy and psychological services because of the effects on the psychosocial development, also assessments of educational abilities and providing educational support. At least one third of these patients required instrumental assessments and probably surgeries.