دوگانگی درک شده از حضور همراهان در بخش‌های اورژانس: یک مطالعه اتنوگرافی متمرکز

هدف: در بستر مراقبت سلامت ایران، بخش‌های اورژانس با چالش‌های متعددی همچون محدودیت فضای فیزیکی و ازدحام بیش از حد روبرو بوده و حضور غیر ضروری تعداد زیادی همراه در این بخش‌ها، مشکلات عدیده‌ای را به همراه داشته است. لذا مطالعه حاضر با هدف کشف، تبیین و توصیف باورها و رفتارهای فرهنگی حاکم بر بخش اورژانس انجام گردید.مواد و روش‌ها: مطالعه اتنوگرافی متمرکز حاضر بر اساس 12 گام روش اسپردلی (1980) در بخش اورژانس مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) تبریز انجام گردید. مشارکت‌کنندگان شامل بیماران، همراهان آن‌ها، اعضای تیم درمان و سایر افراد دخیل در ارائه خدمات مراقبت سلامت بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. جمع‌آوری داده‌ها تلفیقی از سه روش مشاهده مشارکتی، مصاحبه و بررسی اسناد موجود بود که تا نیل به اشباع داده‌ها ادامه یافت.یافته‌ها: الگوی فرهنگی حاصل از تحلیل داده‌ها »تداوم حضور همراهان، تسهیل گرِ گاه بازدارنده اقدامات بخش « بود که خود دارای دو درون‌مایه اصلی به شرح زیر است: 1. حضور سازنده (شامل دو درون‌مایه فرعی حضور جبرانی و حضور حمایتی) و 2. حضور تخریبی (شامل دو درون‌مایه فرعی حضور بازدارنده و خشونت علیه تیم درمان).نتیجه‌گیری: تداوم حضور همراهان در بالین دارای اثرات تسهیل گرِ گاه بازدارنده بر روند ارائه خدمات مراقبت سلامت، دست‌اندرکاران ارائه خدمات، بیماران و حتی خود همراهان می‌باشد. بدین صورت که در غالب مواقع اعضای خانواده با حضور حمایتی جبرانی خود حکم یار دوازدهم تیم درمان را داشتند و متقابلاً، خشونت علیه تیم درمان، مخرب‌ترین وجه حضور همراهان در بالین بود.

A perceived duality of relatives' presence in emergency departments: A focused ethnographic study

Introduction: In the Iranian Healthcare System, emergency departments (EDs) face many challenges such as limitations of the physical environment and overcrowding, meanwhile, unnecessary presence of relatives at their patients׳ bedside goes beyond EDs challenges and has made the situation worse. Therefore, the aim of this study was to explore, gain an understanding of, and describe the cultural beliefs and behaviors in an Iranian ED.Materials and Methods: A focused ethnographic approach based on Spradley rsquo;s (1980) developmental research sequence was conducted at the ED of Imam Reza University Hospital in Tabriz, Iran. Purposive sampling was used to identify eligible participants from patients, their relatives, and the healthcare professionals of this ED. Participant observation, ethnographic interviews, and examination of related documents and artifacts were used for data collection and continued until data saturation achieved.Results: The overarching cultural pattern of perceived constructive/destructive duality of relatives׳ presence emerged within which there were two main themes as follows: constructive presence (includes two subthemes of compensation and support) and destructive presence (includes two subthemes of dissuasion and workplace violence).Conclusion: Our findings provide valuable insight into the perceived duality of relatives׳ presence which strenuously affect not only the patients and their relatives but also the healthcare professionals, healthcare system, and healthcare quality. Conspicuously, most of the time, the relatives played the role of 12th man in our healthcare system. However, their violent and aggressive behaviors against healthcare professionals were the most destructive aspect of their presence.