مقایسه پربسامدترین ساخت‌های صرفی - نحوی در کودکان کاشت حلزون شده و کودکان شنوای طبیعی 6-4 ساله

هدف: کودکان کاشت حلزون در همه سطوح زبانی مشکلاتی دارند که مشکلات مربوط به مهارت های صرفی - نحوی در آنها بیش تر از سایر حوزه های زبانی گزارش شده است. با توجه به نقش مهم مهارت های صرفی و نحوی در توسعه توانایی های ارتباطی کودکان، این مطالعه با استفاده از آزمون تصویری بیان دستور زبان فارسی، پربسامدترین ساخت های صرفی و نحوی موجود در گفتار کودکان طبیعی 4-6 ساله را با کودکان کاشت حلزون شده مورد مقایسه قرار داده است.مواد و روش ها: آزمودنی های مورد مطالعه در این پژوهش مقطعی شامل 25 کودک کاشت حلزون شده و 25 کود طبیعی 4 تا 6 سال و تک زبانه (فارسی زبان) بودند. کودکان کاشت حلزون شده به روش نمونه گیری در دسترس از 3 مرکز توان بخشی مشهد و کودکان طبیعی نیز از مهدکودک های شهر مشهد انتخاب شدند. پس از انتخاب آزمودنی ها، آزمون تصویری بیان دستور زبان فارسی بر روی هر کودک اجرا شد. یافته ها: نتایج مطالعه تفاوت معناداری را بین میانگین نمرات کل آزمون در دو گروه نشان داد(p<0/05) . همچنین، در تمام ساخت های دستوری مورد بررسی به جز ساخت مربوط به جمله شرطی، کسره اضافه و ضمیر اشاره بین دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت(p<0/05).نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که کودکان کاشت حلزون شده در کاربرد ساخت های پربسامد دستوری که به طور معمول در گفتار کودکان طبیعی 64 ساله فارسی زبان دیده می شوند، عملکرد ضعیف تری از همتایان طبیعی خود دارند.

Comparison of the highfrequency morphosyntactic structures of cochlear implant children and children with normal hearing aged 46 years

Introduction: Children with cochlear implants experience problems at all language domains, and have more problems in morphosyntactic skills than others domains. Considering the importance of morphology and syntax in developing of communication skills of children, this study compared the use of highfrequency morphosyntactic structures among 46 years old children with cochlear implants and typically developing children by use of Photographic Expressive Persian Grammar Test (PEGT).Materials and Methods: The participants were 25 children with cochlear implants and 25 typically developing children aged 46 years, who were monolingual speakers of Persian. Children with cochlear implants and the typically developing children were recruited from the three Rehabilitation Centers and Kindergartens of Mashhad city (Iran), respectively. Then, PEGT was performed on each child.Results: A significant difference was observed in mean total test scores between two groups) P<0.05). Also, there were significant differences in all grammatical structures except conditional statement, genitive case and demonstrative pronouns between the two groups (P<0.05).Conclusion: It can be concluded that children with cochlear implants are weaker than typical children in expression of the high frequency morphosyntactic skills.