>
Fa   |   Ar   |   En
   تنوع واژگانی در کودکان فارسی زبان دیرگفتار: یک مطالعه مقدماتی  
   
نویسنده علی زاده مریم ,سلیمانی زهرا ,جلایی شهره ,دستجردی کاظمی مهدی ,مهدی پور شهریور نیره
منبع كومش - 1397 - دوره : 21 - شماره : 1 - صفحه:95 -101
چکیده    هدف: اولین ویژگی تشخیصی کودکان دیرگفتار تعداد کم خزانه واژگان بیانی در مقایسه با همسالان است. تعیین نوع کلمات در خزانه واژگان بیانی نشان خواهد داد که تفاوت این کودکان حاکی از یک تاخیر رشدی است یا انحراف، بنابراین هدف این مطالعه مقایسه تنوع واژگانی (ttr) بین کودکان دیرگفتار و طبیعی فارسی زبان در محدوده سنی 32 سال است.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی مقایسه ای به صورت مقدماتی بر روی 8 کودک دیرگفتار فارسی زبان و 8 کودک طبیعی که از نظر سن، جنس و تحصیلات مادر با هم منطبق شده بودند، انجام شد. این کودکان مبتلا به نقایص عصبی حرکتی، آسیب های شنوایی، درخودماندگی و ناتوانی های ذهنی نبودند. به منظور تعیین کلمات موجود در خزانه واژگان بیانی هر دو گروه از گزارش مادران استفاده شد. کلمات به چهار طبقه اسامی، افعال، کلمات توصیف کننده و دستوری تقسیم شدند. میانگین ttr در چهار طبقه با استفاده از آزمون یو من ویتنی بین دو گروه مقایسه شد.یافته ها:نتایج نشان داد میانگین نسبت فراوانی اسامی به کل کلمات در گروه دیرگفتار به طور معنادار از گروه کودکان طبیعی بیش تر است. میانگین نسبت فراوانی افعال و کلمات توصیف کننده به کل کلمات در گروه کودکان طبیعی به طور معنادار از گروه کودکان دیرگفتار بیش تر است. میانگین نسبت فراوانی کلمات دستوری به کل کلمات در گروه کودکان دیرگفتار بیش تر از گروه کودکان طبیعی است، اما این تفاوت معنادار نیست (0.05>p).نتیجه گیری: افزایشttr در مقوله اسامی کودکان دیرگفتار نشان دهنده تاخیر در رشد خزانه واژگان بیانی است. دلایل، پیش آگهی ها و لزوم مداخله پیش گیرانه مورد بحث قرار گرفته اند.
کلیدواژه ناتوانی‌های رشدی، اختلالات رشدی زبان، اختلالات گفتار، کودکان دیرگفتار، تنوع واژگانی، زبان کودک
آدرس دانشگاه علوم پزشکی بابل, دانشکده توانبخشی, گروه گفتاردرمانی, ایران, دانشگاه علوم پزشکی تهران, دانشکده توانبخشی, گروه گفتاردرمانی, ایران, دانشگاه علوم پزشکی تهران, دانشکده توانبخشی, گروه فیزیوتراپی, ایران, دانشگاه علامه طباطبایی, دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی, گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی, ایران, دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی, گروه گفتاردرمانی, ایران
 
   Lexical diversity in Persian late talkers: A pilot study  
   
Authors Alizadeh Maryam ,Dastjerdi kazemi Mehdi ,Mahdipour Shahrivar Nayyere ,Jalaie Shohreh ,Soleymani Zahra
Abstract    Introduction: The first diagnostic feature of late children talkers is the low number of descriptive vocabulary coffers compared to peers. The purpose of this study was to compare the lexical variation (TTR) between late and spoken Persian language children in the age range of 23 years.Materials and Methods: In this pilot crosssectionalcomparative study, 8 late talkers and 8 normal children matched according age, gender and education of mother, were participated. These children did not have any neurological and motor deficit, hearing impairment, autism, and intellectual disabilities. So, report of mothers was used for determination of words in expressive vocabulary of both groups. Words were parted to 4 classes of nouns, verbs, modifier words and grammatical words. Mean of TTR in 4 classes was compared in both groups using Mann Whitney U test.Results: Results indicated that the mean frequency of noun class to the total words in late talkers is significantly more than typical children. The mean frequencies of verb and modifier classes to the total words in typical children are significantly more than late talkers. The mean frequency of grammatical words class to the total words in late talkers is more than typical children but this difference isn’t significant (P<0.05).Conclusion: Increasing of TTR in late talker’s noun category indicated a delay in development of expressive vocabulary. Reasons, prognosis and need of preventive intervention have been discussed.
Keywords Developmental Disabilities ,Language Development Disorders ,Speech Disorders ,Late Talker ,Lexical Diversity ,Child Language
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved