اثر‌بخشی درمان شناختی- رفتاری گروهی بر راهبردهای مقابله با درد و خودکارآمدی درد در بیماران مبتلا به درد نوروپاتیک مزمن

هدف: درمان شناختی-رفتاری، یک روش درمانی مبتنی بر شواهد است که بر اصلاح فرآیندهای فکری ناکارآمد و تغییر رفتارهای ناسازگارانه تاکید دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختیرفتاری گروهی بر راهبردهای مقابله با درد و خودکارآمدی درد در بیماران مبتلا به درد نوروپاتیک مزمن بود. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه آزمایشی که بر روی 30 نفر از بیماران نوروپاتیک مزمن مراجعه کننده به بیمارستان روحانی بابل در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل انجام شد. درمان شناختیرفتاری گروهی در 10 جلسه ی 120 دقیقه ای، هفته ای یک بار برای گروه آزمایش اجرا شد. شرکت کنندگان 45 روز بعد از اتمام جلسات مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند. هر دو گروه، پرسش نامه های استاندارد راهبردهای مقابله (روزنشتایل و کیف) و خودکارآمدی درد (نیکولاس) را در پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری پاسخ دادند. یافته ها: یافته ها نشان داد که تفاوت آماری معنی داری بین خرده مقیاس های راهبردهای مقابله در دو گروه آزمایش و کنترل در توجه برگردانی (p<0.001)، تفسیر مجدد از درد (p<0.001)، نادیده انگاشتن درد (0.02=p)، گفتگو با خود (0.04=p)، افزایش فعالیت (p<0.001) و نیز خودکارآمدی درد (0.004=p) وجود دارد. اما خرده مقیاس های راهبردهای مقابله با درد در فاجعه آفرینی (p>0/05) و امیدواری دعا (p>0/05) در گروه آزمایش و کنترل اختلاف معنی داری را نشان نداد. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که درمان شناختیرفتاری گروهی می تواند به عنوان یک مداخله اثربخش بر کاهش راهبردهای مقابله با درد و خودکارآمدی در بیماران نوروپاتیک مزمن محسوب شود.

Effectiveness of group cognitive- behavioral therapy on pain coping strategies and pain self- efficacy in patients with chronic neuropathic pain

Introduction: Cognitivebehavioral therapy (CBT) is a treatment method based on evidence that emphasis on inefficient thoughts correction and maladaptive behavioral change. The objective was to investigate the effectiveness of CBT on perception and pain intensity in patients with chronic neuropathic pain.Materials and Methods: This research of quasiexperimental was performed among 30 chronic neuropathic patients who referred to Rohani hospital of Babol (Iran) in two groups of 15 based on pretest posttest design. The CBT was performed for the experimental group in 10 sessions, each week 1 session of 120 minutes. Participants were reevaluated 45 days after the sessions, and pain coping strategies was evaluated according to diverting attention, reinterpretation of pain, catastrophizing, ignore of pain, prayerhope, selfstatement, increasing pain behaviour subscales and pain selfefficacy was also evaluated. Relatively, coping strategies questionnaire (Rosenstiel and Keefe) and pain selfefficacy questionnaire (Nicholas) were used in pretest, posttest and follow up in both experimental and control groups.Results: This study showed that there was a significant difference between the subscales of pain coping strategies in the experimental and control groups in diverting attention (P<0.001), reinterpretation of pain (P<0.001), ignore of pain (P=0.02), selfstatement (P=0.04), increasing of pain behaviour (P<0.001) and selfefficacy (P=0.004), but there was not a significant difference between the subscales of pain coping strategies in catastrophizing (P>0.05) and prayerhope (P>0.05).Conclusion: The present study showed the CBT could be considered as an effective intervention on pain coping strategies and pain selfefficacy in patients with chronic neuropathic pain