بررسی تاثیر ماساژ افلوراژ بر شدت تنیدگی‌آورهای فیزیولوژیکی مرتبط با درمان در بیماران همودیالیزی

مقدمه: علی‌رغم پیشرفت‌های زیاد در فناوری‌های درمانی، هنوز بسیاری از بیماران با تنیدگی‌آورهای فیزیولوژیک مرتبط با درمان همودیالیز مواجه هستند که سبب بروز عوارض جانبی در آنها می‌شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر ماساژ افلوراژ به‌عنوان یک راهکار غیردارویی بر شدت تنیدگی‌آورهای فیزیولوژیکی مرتبط با درمان در بیماران همودیالیزی طراحی و اجرا گردید.مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است که بر روی 41 بیمار تحت درمان با همودیالیز (20 نفر گروه آزمون) و (21 نفر گروه کنترل) در مرکز دیالیز بیمارستان امام خمینی تهران انجام گردید. ابزار گردآوری اطلاعات فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه مقیاس تنیدگی‌آورها در بیماران همودیالیزی (hss) بود. شدت تنیدگی قبل و طی مداخله و بعد از آن در هر دو گروه ثبت شد. برای بیماران گروه آزمون 12 جلسه (20 دقیقه‌ای) ماساژ درمانی انجام شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار  spssو آزمون‌های آماری من ویتنی، آزمون علامت و آزمون فریدمن و همچنین کای مجذور در سطح معنی‌داری 0/05 انجام شد.نتایج: دو گروه از نظر ویژگی‌های پایه و دموگرافیک همگن بودند. در طی 4 هفته مداخله در گروه آزمون تنیدگی‌آور‌ها به‌تدریج کاهش یافت اما در گروه کنترل این تغییر مشاهده نشد، در پایان مداخله تمامی ‌ور‌ها در گروه آزمون کاهش یافت (p<0/05) در حالی که در گروه کنترل تغییر از لحاظ آماری معنادار نبود (p>0/05). همچنین در پایان هفته چهارم شدت تنیدگی‌آورها بین دو گروه تفاوت معنی‌داری داشت(p<0/05) .نتیجه‌گیری: ماساژ افلوراژ بر کاهش شدت تنیدگی‌آورهای فیزیولوژیکی ناشی از همودیالیز موثر است لذا پیشنهاد می‌شود این روش بر روی طیف وسیع‌تری از بیماران دیالیزی انجام گیرد تا اثر قطعی آن مشخص گردد.