تاثیر ده هفته ورزش هوازی بر عملکرد سیستولیک بطن چپ، سطح کاسپاز-3 و اندازه ناحیه انفارکتوس موش‌های صحرایی با انفارکتوس قلبی

مقدمه: هدف این مطالعه، بررسی تاثیر ده هفته تمرین هوازی زیر بیشینه دویدن بر عملکرد سیستولیک بطن چپ، کاسپاز-3 و اندازه ناحیه انفارکتوس در موش‌های صحرایی با انفارکتوس قلبی می‌باشد.مواد و روش‌ها: 20 سر موش صحرایی نر ویستار چهار هفته بعد از انفارکتوس قلبی به دو گروه کنترل انفارکتوس شده (sedmi، 10n=) و گروه تمرینی انفارکتوس شده (exmi، 10n=) تقسیم‌بندی شدند. 10 سر موش صحرایی نر ویستار بدون انفارکتوس قلبی نیز به‌عنوان گروه کنترل سالم (sham، 10n=) در نظر گرفته شدند. گروه exmi به مدت 10 هفته تمرین ورزشی دویدن بر روی تردمیل (هر هفته 5 جلسه و هر جلسه 50 دقیقه با سرعت 17 متر بر دقیقه معادل 55 درصد ظرفیت هوازی) را انجام دادند. از تمامی موش‌ها قبل و بعد از مداخله ورزش، اکوکاردیوگرافی به‌عمل آمد. نتایج : تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها نشان داد که میزان کسر تخلیه (ef) و کوتاه‌شدگی میوفیبریل‌های عضلانی (fs) در گروه‌های انفارکتوس شده (ex mi ,sed mi) نسبت‌به گروه شم ظرف 4 و 14 هفته بعد از انفارکتوس به‌طور معنی‌داری کاهش داشت (05/0p < ). میزان ef و fs در پایان هفته چهاردهم در گروه exmi، بیشتر از گروه sedmi بود. همچنین اندازه ناحیه انفارکتوس و نرخ مرگ ‌و ‌میر جوندگان در پاسخ به فعالیت ورزشی به‌طور معنی‌داری کاهش پیدا کرد (05/0p < )، اما تغییر معنی‌داری در اندازه فعالیت کاسپاز-3 به‌دست نیامد (07/0p=).نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که مداخله ده هفته ورزش هوازی متعاقب چهار هفته بعد از انفارکتوس قلبی موش‌ها، اختلالات عملکرد بطن چپ را کاهش می‌دهد و در نتیجه منجر به بهبود کارآیی سیستولیک بطن چپ، کاهش اندازه ناحیه انفارکتوس و نرخ مرگ و میر می‌شود.