بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر سطوح عامل نوروتروفیک مشتق از مغز در پلاسمای موش‌های صحرایی

مقدمه: عامل نوروتروفیک مشتق از مغز (bdnf) یکی از اعضای خانواده نوروتروفین‌ها است که نقش کلیدی در تنظیم بقا، رشد و حفظ نورون‌ها دارد.bdnf در پاسخ‌های سلولی و مولکولیبه تمرین مشارکت می‌کند؛ اما آثار مداخلات تمرین برآن هنوز به‌خوبی درک نشده است. بنابراین، هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر میزانعامل نوروتروفیک مشتق از مغز در پلاسمای موش‌های صحرایی بود.مواد و روش‌ها: 40 سر موش صحرایی ماده ویستار به‌طور تصادفی به 2 گروه شاهد و گروه تمرین مقاومتی تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی شامل گروه یک جلسه تمرین و گروه 4 هفته تمرین بود. بالا رفتن از نردبان همراه با حمل وزنه به‌عنوان تمرین مقاومتی در نظرگرفته شد. هر جلسه تمرین شامل 3 نوبت با 5 تکرار بود. حیوانات، در گروه یک جلسه تمرین،0، 24، 48 و 72 ساعت و در گروه 4 هفته تمرین 24، 48 و 72 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، بیهوش شدند و خونگیری انجام شد.نتایج: یافته‌های این پژوهش نشان داد که اختلاف سطوح bdnfپلاسما بین دو گروه تمرینی یک جلسه و 4 هفته در مدت زمان 24 ساعت (0=p)، 48 ساعت (001/0=p) و 72 ساعت (002/0=p) معنی‌دار است. سطوح bdnf پلاسما به‌دنبال 4 هفته تمرین در مدت زمان 24 و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نسبت‌به گروه کنترل به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (به‌ترتیب 04/0 p=و 02/0p=). اما، به‌دنبال یک جلسه تمرین در مدت زمان بلافاصله، 24 و 72 ساعت، نسبت‌به گروه کنترل به‌طور معنی‌داری افزایش یافت (به‌ترتیب 001/0=p، 009/0=p و 027/0=p).نتیجه‌گیری:تعداد جلسات تمرین می‌تواند بر سطح نوروتروفین تولید شده در پاسخ به تمرین مقاومتی موثر باشد بنابراینتمرین مقاومتی یکی از مدل‌های مناسب و موثر برای بررسی رفتار مولکولی این نوروتروفین است.