تحریک تخمک‌گذاری با FSH ادراری و نوترکیب: مقایسه میزان بارداری در بیماران نابارور مبتلابه سندرم تخمدان پلی‌کیستیک

مقدمه: یکی‌‌‌از علل ناباروری، عدم تخمک‌گذاری به‌دلیل سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (pcos) می‌‌باشد. در زنان مبتلا‌به pcos، عموماً غلظت بالای سرمی lh و افزایش نسبت lh به fsh دیده می‌شود. به‌منظور پیشگیری از افزایش lh و آترزی فولیکولی، استفاده از fsh پیشنهاد گردیده است. هدف از مطالعه‌ حاضر، مقایسه میزان بارداری در کاربرد دو رژیم درمانی fsh نوترکیب (r-fsh) و fsh ادراری (u-fsh) در سیکل‌های iui در بیماران مبتلابه pcos می‌باشد.مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت توصیفی- تحلیلی (گذشته‌نگر) برروی 441 سیکل بیمار نابارور مبتلابه pcos مراجعه‌کننده به کلینیک نازایی بیمارستان شهید بهشتی کاشان (طی دو سال) واجد شرایط ورود به مطالعه، با مراجعه به پرونده‌های آنان انجام گرفته است.نتایج: از نظر میانگین ضخامت آندومتر، تعداد فولیکول غالب، میزان گنادوتروپین مصرفی، مدت و نوع نازایی اختلاف آماری معنی‌داری بین دو گروه وجود نداشت. میزان بارداری در بیماران تحت درمان با u-fsh، 6/28 درصد و در بیماران تحت درمان با r-fsh، 9/30 درصد بود که این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار نبود (59/0p=).نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر، نشان داد که بین دو فرآورده u-fsh و r-fsh در بیماران نابارور مبتلابه pcos در سیکل‌های iui، از نظر میزان باروری تفاوتی وجود ندارد. از این رو، می‌توان از هر دو این فرآورده با‌توجه به در دسترس بودن، پذیرش بیمار و هزینه مصرفی استفاده نمود.