پیش‌بینی جهت و مقدار تغییرات فشار خون مردان میان سال غیرفعال به‌دنبال تمرین هوازی و بی‌تمرینی

مقدمه: به‌دلیل احتمال بروز پاسخ‌های نامتعارف در فشارخون برخی افراد در سازگاری با تمرین و بی‌تمرینی، ممکن است نسخه‌های ورزش توصیه شده توسط مراجع معتبر نیازمند بازنگری باشند. در این راستا، پیش‌بینی مقدار و نوع پاسخ‌دهی فشار خون افراد در سازگاری با تمرین و بی‌تمرینی ضروری است. مواد و روش‌ها: تعداد 70 مرد میان سال غیرفعال داوطلب دارای فشارخون خفیف به‌طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی به‌مدت هشت هفته در برنامه تمرین هوازی راه رفتن و دویدن (3 بار در هفته)، به‌مدت 40 دقیقه و با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه (mhr) شرکت کردند و در ادامه دو هفته بی‌تمرینی وجود داشت. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون خی دو، کاپا، تی همبسته و تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر تحلیل داده‌ها انجام گرفت. نتایج: در هر دو مرحله تمرین و بی‌تمرینی، نوع پاسخ‌دهی فشار میانگین سرخرگی نسبت‌به تمرین یکسان نبود، به‌طوری که برخی پاسخ‌دهی مناسب (gr)، برخی پاسخ‌دهی نامناسب (br) و برخی دیگر عدم پاسخ‌دهی (nr) را تجربه کردند. مقادیر تمام شاخص‌های خطر متابولیک در طول تحقیق تغییر معنی‌داری یافت، ولی تغییر امتیاز z کلی خطر متابولیک (zmets) فقط در آزمودنی‌های gr معنی‌دار بود. آزمودنی‌های دارای پاسخ‌دهی مناسب نسبت‌به تمرین و همچنین آزمودنی‌های دارای پاسخ‌دهی نامناسب نسبت‌به بی‌تمرینی، بیشترین تعداد شاخص‌های خطر متابولیک را در پیش آزمون دارا بودند. همچنین مقدار اولیه فشار میانگین سرخرگی، سن، شاخص توده بدن، ldl و hdl پلاسما به‌عنوان مهمترین پیش‌بینی‌کننده‌های تغییرات فشار میانگین سرخرگی در سازگاری با تمرین شناسایی گردید. نتیجه‌گیری: در افراد دارای خطر متابولیک بالاتر، مشارکت در تمرین هوازی احتمالاً به افزایش فشارخون استراحتی منجر نمی‌شود. با این حال، به‌دلیل کمبود شواهد تحقیقات بیشتری در این زمینه پیشنهاد می‌گردد.