بررسی اثر عصاره بیضه در مقایسه با عوامل رشد اختصاصی بر روی حفظ خود نوزایی سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی

مقدمه: سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی به‌عنوان سلول بنیادی اختصاصی بافت بیضه وظیفه تولید مداوم اسپرم را در جنس نر بر عهده دارند. حفظ خودنوزایی این سلول‌ها جهت تضمین اسپرم‌زایی مداوم ضروری بوده و کنام بیضه با فراهم‌آوردن شرایط مناسب این مهم را برعهده دارد. تا‌کنون در شرایط آزمایشگاهی مواد و عوامل رشد اختصاصی جهت جایگزینی این کنام معرفی شده‌اند که اغلب این مطالعات بر روی سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی پستانداران صورت گرفته است. لذا در این مطالعه اثر عصاره بیضه موش و خروس بالغ در مقایسه با عوامل رشد بر روی ویژگی کلنی‌زایی سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی خروس مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش‌ها در این مطالعه اثر عصاره بیضه موش و خروس بالغ در مقایسه با سه عامل رشد gdnf، bfgf و lif بر روی ویژگی کلنی‌زایی سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی خروس در طی چهار روز تیمار تحت بررسی قرار گرفت. پس از مشخص شدن غلظت بهینه عوامل مورد آزمایش، سلول‌ها به‌مدت دوهفته تحت تیمار قرار گرفتند و سپس بررسی بیان ژن oct4 به‌عنوان یک ژن حایز اهمیت در سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی با روش real-time rt-pcr انجام پذیرفت. نتایج: نتایج بررسی کلنی‌زایی نشان داد که پس از گذشت چهار روز از تیمار با عصاره بیضه موش و خروس بالغ در مقایسه با گروه کنترل و همچنین عوامل رشد gdnf، bfgf و lif در مقایسه با نمونه‌های کنترل تفاوت قابل ملاحظه‌ای را در تعداد کلنی‌های تشکیل شده نشان دادند. نتایج بررسی بیان ژنی نیز نشان داد که پس از گذشت دو هفته از تیمار، بیان ژن oct4 به‌طور معنی‌داری افزایش می‌یابد.نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد عصاره بیضه می‌تواند به‌عنوان جایگزینی مناسب اما قابل ارتقا برای عوامل رشد گران قیمت مطرح گردد.