تاثیر سولفید هیدروژن سدیم بر اختلالات نورولوژیکی رفتاری ناشی از ایسکمی مغزی- موضعی در موش صحرایی نر

مقدمه: ایسکمی مغزی سومین علت مرگ‌و‌میر و دومین علت معلولیت‌های نورولوژیکی بعد از بیماری آلزایمر در جهان است. nahs که در سیستم‌های بیولوژیک تولید سولفید هیدروژن (h2s) می‌کند، باعث کاهش آسیب پس از ایسکمی در بافت‌های مختلف می‌شود. مطالعات قبلی نشان داده‌اند h2s آثار محافظتی در برابر آسیب ناشی از ایسکمی قلب ایفا می‌کند. علاوه بر این h2s آثار محفاظتی بر سلول‌های هیپوکامپ موش و تورن‌های ناحیه قشر مخ دز محیط کشت دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین آثار حفاظتی nahs بر آسیب‌های ناشی از ایسکمی مغزی- موضعی انجام گرفت.مواد و روش‌ها: ایسکمی مغزی - موضعی با مسدود کردن شریان میانی مغز به مدت یک ساعت و سپس برقراری مجدد جریان خون توسط روش فیلامنت به مدت 23 ساعت ایجاد شد. اثر تزریق داخل صفاقی nahs (با دوز 1 و 5 میلی‌گرم) در شروع ایسکمی بر اختلالات نورولوژیکی رفتاری و ادم مغزی بررسی گردید. نتایج: تجویز داخل صفاقی nahs با دوزهای 1 و 5 در شروع ایسکمی به‌طور معناداری (10/0±81 و 15/0± 35/78) باعث کاهش ادم مغزی نسبت‌به گروه ایسکمی شد (01/0p < ). nahs با دوزهای 1 و 5 میلی‌گرم اثر معناداری بر اختلالات نورولوژیکی حرکتی نداشت (05/0p > ). نتیجه‌گیری: یافته‌های این تحقیق نشان داد nahs با کاهش ادم مغزی اثر محافظتی در مدل تجربی ایسکمی مغزی-موضعی در موش صحرایی نر ایفا می‌کند.