مقایسه‌ی سطح سرمی آهن، فریتین و TIBC در کودکان 9-59 ماهه تب‌دار با کودکان تب ‌‌تشنجی

مقدمه: درصد بسیار کمی از تب‌ها باعث تشنج شده و تغیرات مقادیر برخی از مواد موجود در خون نیز می‌تواند باعث تشدید و یا کاهش بروز تشنج شود. هدف از این مطالعه مقایسه سطح سرمی آهن و فریتین در بین کودکان تب تشنجی و تب‌دار بدون تشنج می‌باشد.مواد و روش‌ها: این پژوهش برروی 485 بیمار 9 تا 59 ماهه تب‌دار مراجعه‌کننده به بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود در سال 90 انجام شده است. در این مطالعه بیماران به دو گروه مورد (کودکان تب تشنجی) و گروه شاهد (کودکان فقط تب‌دار) تقسیم شده و پس از انجام اقدامات اولیه،‌ تثبیت علایم حیاتی،‌ کنترل تشنج و تب، خون وریدی از همه آنها گرفته شده و آهن سرم، ظرفیت اتصال آهن تام‌ (tibc) و فریتین با روش استاندارد اندازه‌گیری شده است. نتایج: در این مطالعه، 165 کودک در گروه کودکان تب تشنجی و 320 کودک در گروه شاهد قرار گرفتند. از این بیماران، 1/49% در گروه مورد و 6/51% در گروه شاهد مذکر بودند. میانگین سنی کودکان 4/14 ± 1/32 ماه در گروه مورد و 4/15 ± 2/34 ماه در گروه شاهد بود. میانگین زمان تب در کودکان گروه مورد 2/1 ± 2/3 روز و در گروه شاهد 2/1 ± 0/4 روز بود. میانگین مدت زمان تشنج 7/0 ± 2/1 دقیقه و میانگین دفعات تشنج 3/1 ±0/1 مرتبه به‌دست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که مقادیر آهن (003/0p < )، فریتین (008/0p < ) و tibc (001/0p < ) به‌طور معناداری در گروه مورد بیشتر از شاهد بود. همچنین این مطالعه نشان داد که انواع درجات آنمی در گروه شاهد (7/38%) بیشتر از گروه مورد (1/29%) بوده است.نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که سطح المان‌های آهن در کودکان دچار تب و تشنج بالاتر از کودکان بدون تشنج بوده و به‌نظر می‌رسد سطوح پایین‌تر آهن می‌تواند نقش محافظتی در پیشگیری از تب تشنج داشته باشد.