بررسی تاثیر فعالیت ورزشی تناوبی بر میزان حجم تومور در موش‌های مبتلا به سرطان سینه

مقدمه: فعالیت ورزشی نقش موثری در تغییر عوامل موثر در سرطان دارد، اما تاثیر فعالیت بدنی بر سطوح عوامل موثر سرطان در انسان یا حیوانات مبتلا به آن، تا به‌حال مورد توجه جدی قرار نگرفته است. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر فعالیت ورزشی استقامتی پیوسته بر میزان حجم تومور در موش‌های مبتلا‌ به سرطان سینه می‌پردازد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تعداد 30 سر موش بالب سی ماده (4 تا 5 هفته‌ای با میانگین وزنی 76/17 گرم) خریداری و در ناحیه زیرجلدی شکم آنها تومور آدینوکارسینومای موشی پیوند زده شد و به‌طور تصادفی به دو گروه تومور- شاهد، تومور- تمرین تناوبی، تقسیم شدند. شدت تمرین در این پروتکل در هفته اول 20% حداکثر اکسیژن مصرفی و در هفته آخر به 75% حداکثر اکسیژن مصرفی رسید. بعد از اتمام تمرینات و جداسازی طحال موش، با تست الیزا سنجش پروتیین شوک حرارتی (hsp70)، اینترلوکین 4 (il4) و اینترفرون گاما (ifn?) انجام گرفت. نتایج: نتایج نشان داد میزان hsp70 در گروه تمرین تناوبی (مداخله) نسبت‌به گروه شاهد کمتر است اما این اختلاف معنادار نبود (05/0p > ). همچنین میزان il4 در گروه تمرین تناوبی نسبت‌به گروه شاهد کمتر بود، اما معنادار نبود. میزان ifn? در گروه تمرین تناوبی نسبت‌به گروه شاهد بالاتر بود اما این شاخص هم در دو گروه اختلاف معناداری نداشت. درخصوص حجم تومور، میزان آن در گروه تمرین تناوبی به‌طور معناداری نسبت‌به گروه شاهد کمتر بود (001/0=p).نتیجه‌گیری: طبق یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که فعالیت ورزشی تناوبی با تغییر در میزان عوامل موثر در سرطان می‌تواند سبب کاهش حجم تومور گردد.