برآورد ظرفیت هوازی و ظرفیت کار فیزیکی در کارگران

مقدمه: اندازه‌گیری حداکثر ظرفیت هوازی، اهمیت زیادی در ایجاد تناسب و تطابق فیزیولوژیک بین کارگر و کار دارد. این مطالعه با هدف برآورد ظرفیت هوازی و ظرفیت کار فیزیکی کارگران بخش گالوانیزه شرکت نورد لوله سمنان و نیز تعیین فراوانی نسبی کارگران دارای شغل متناسب با ظرفیت کار فیزیکی انجام شده است.مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 50 نفر از کارگران مرد بخش گالوانیزه شرکت نورد لوله سمنان به‌روش تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. از روش شاهنواز و تاکسورت (tuxworth & shahnavaz) برای اندازه‌گیری حداکثر ظرفیت هوازی این افراد استفاده شد. داده‌های به‌دست‌آمده پس از ورود به نرم‌افزارspss به کمک آزمون‌های آماری t مستقل و ضریب همبستگی تجزیه‌و‌تحلیل شدند.نتایج: میانگین حداکثر ظرفیت هوازی کارگران مورد مطالعه 33/0±88/2 لیتر در دقیقه و میانگین ظرفیت کار فیزیکی آنها 54/0±76/4 کیلوکالری بر دقیقه برآورد گردید. ارتباط معناداری بین ظرفیت هوازی با شاخص توده بدن و بین ظرفیت هوازی (برحسب میلی‌لیتر برکیلوگرم بر دقیقه) با سن وجود داشت. نتایج نشان داد که 36% از کارگران در طول شیفت ‌کاری برای انجام وظایف شغلی، انرژی بیشتری از ظرفیت کار فیزیکی خود مصرف می‌کردند. نتیجه‌گیری: باتوجه به طبقه‌بندی سازمان بین‌المللی کار، میانگین ظرفیت کار فیزیکی کارگران مورد مطالعه، در رده میزان انرژی مصرفی در کار سبک قرار می‌گیرد. بنابراین به‌طور متوسط این کارگران دارای توانایی جسمانی انجام کارهای سبک یا کمتر هستند. بیش از یک‌سوم این کارگران نیز نیازمند تعدیل وظایف شغلی با تغییر شغل خود به شغلی با مصرف انرژی کمتر هستند.