صنعت داروسازی در عصر صفوی

مقدمه: باتوجه به سابقه چند هزار ساله‌ طب سنتی ایران و شاخه‌های متعدد آن، ازجمله داروسازی، و اختصاص کتب و رسالات فراوان برجای‌مانده از قدما در این حوزه، این پژوهش در پی یافتن جایگاه صنعت داروسازی در عصر صفوی می‌باشد.مواد و روش‌ها: اطلاعات و داده‌های این تحقیق مبتنی‌بر تفحص در کتب و رسالات پزشکی و داروسازی دانشمندان ایرانی در عصر صفویه و اعصار ماقبل آن می‌باشد. این اطلاعات از منابع مذکور گردآوری، تجزیه‌وتحلیل و سپس برای تبیین این بحث به‌کار گرفته شده است.نتایج: براساس بررسی‌های انجام‌یافته مشخص گردید که گرچه عصر صفویه در صنعت داروسازی و طب سنتی ایران از جایگاه خوبی نسبت به دیگر کشورها برخوردار بوده، هیچ‌گاه پزشکانی همانند محمدبن‌زکریای رازی، ابن سینا، علی‌بن‌ربن طبری، سیداسماعیل جرجانی و ... و آثار گران‌سنگی چون الحاوی، القانون فی‌الطب، ذخیره خوارزمشاهی و ... در این دوره به‌وجود نیامد.نتیجه‌گیری: براساس مطالعات انجام‌شده در حوزه صنعت داروسازی، مشخص گردید که علی‌رغم فراز و نشیب‌های تاریخی، ایرانیان همیشه در داروسازی و شناخت گیاهان دارویی سرآمد اقران خویش بوده‌اند. باتوجه به تنوع اقلیمی و رویش بسیاری از گیاهان دارویی در ایران و یا امکان کشت آنها و همچنین دردست‌بودن کتب و رسالات قدما دراین‌زمینه می‌توان در جهت احیای این صنعت مادر، اقدامات مفیدی انجام داد. این کار می‌تواند به احیای طب سنتی ایران کمک شایانی نموده و میراث چندین هزارساله ما را از فراموشی و نابودشدن مطلق نجات دهد.