ارتباط بین اجزای تیپ بدنی و سن رسیدن به اوج نمو (Peak High Velocity) در پسران 7-10 ساله ایرانی

مقدمه: یک متغیر مهم جهت بررسی بالیدگی در دوران بلوغ، سن رسیدن به اوج سرعت نمو قد می‌باشد که مانند سایر شاخص‌های بالیدگی تحت تاثیر متغیرهایی مانند وضعیت جسمانی و تیپ بدن فرد است. هدف مطالعه حاضر، بررسی ارتباط اجزا تیپ بدنی و سن رسیدن به اوج نمو قد می‌باشد.مواد و روش‌ها: افراد تحت مطالعه 313 نفر از پسران سنین 7-10 ساله عضو پایگاه‌های تابستانی مراکز بسیج استان‌ها بودند. تیپ بدنی به‌روش هیث-کارتر و سن رسیدن به اوج نمو (phv) از فرمول میروالد به‌دست آمد که با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند.نتایج: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که سن phv با اجزای اکتومورفی همبستگی معنادار مستقیم و با اجزای مزومورفی و اندومورفی همبستگی معنادار منفی دارد. همبستگی کلی سه جز تیپ بدنی با سن phv؛ 50/0 بود که به‌طور‌کلی 25% واریانس سن phv را تبیین می‌کند. نتیجه تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که جز اندومورفی و اکتومورفی نقش معناداری در پیش‌بینی سن phv داشتند، اما جز مزومورفی پیش‌بینی‌کننده معناداری نبود.نتیجه‌گیری: سهم جز اندومورفی در پیش‌بینی سن phv نسبت‌به دو جز دیگر قوی‌تر بود، اما جز مزومورفی پیش‌بینی‌کننده معناداری نبود. همچنین جز اکتومورفی پس از اندومورفی؛ از بالاترین قدرت پیشگویی برخوردار بود. تحقیقات این حیطه پیشنهاد می‌کند، افرادی که جز اکتومورفی بیشتری دارند دارای فرایند بالیدگی جسمانی کندتر بوده و پیش‌شرط‌های فیزیولوژیک لازم برای بلوغ در بدن آنها دیرتر فراهم می‌شود. بنابراین عملکرد ضعیف احتمالی کودکان اکتومورف در ورزش ممکن است به فاصله بیشتر آنها از سن phv مرتبط باشد. از این‌رو مربیان باید در انتخاب ورزشکاران نونهال نیم‌نگاهی به این موضوع داشته باشند.