اثر تجویز دراز‌مدت ملاتونین در درمان آسیب‌های بیضه‌ای ناشی از دیابت ایجادشده با استرپتوزوتوسین در موش‌های صحرایی

مقدمه : بیماری دیابت به‌سبب ایجاد استرس اکسیداتیو، نقش موثری در پیدایش آسیب‌های متابولیسمی دارد. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر ملاتونین باتوجه به خواص آنتی‌اکسیدان آن در درمان آسیب‌های بیضه‌ای ناشی از دیابت می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه 24 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار، با محدوده وزنی 200 تا 220 گرم، انتخاب و به سه گروه شاهد، دیابتی و درمانی تقسیم شدند. دیابت ازطریق تزریق درون‌صفاقیmg/kg 55 استرپتوزوتوسین (stz) ایجاد شد و گروه درمانی (دیابتی + ملاتونین) پس از دو ماه دیابتی‌شدن، به‌مدت 5 هفته داروی ملاتونین با دوز mg/kg 10 را به‌روش گاواژ دریافت نمودند. در ابتدای هفته پنجم از نمونه‌ها خون‌گیری به‌عمل‌آمد و فاکتور‌های بیوشیمیایی و هورمونی خون و همچنین مقاطع بیضه‌ها مورد ارزیابی هسیتولوژیک قرار گرفت. نتایج: دیابت با ایجاد استرس‌های اکسیداتیو و تولید رادیکال‌های آزاد باعث کاهش سلول‌های اسپرماتوگونی و سرتولی، کاهش روند اسپرماتوژنز تعداد اسپرم و فعالیت اسپرم گردیده، میزان هورمون‌های انسولین و تستوسترون را نیز کاهش می‌دهد. تجویز ملاتونین، تغییرات مورفوروژیک ایجادشده را به‌طور معناداری کاهش و میزان هورمون انسولین و تستوسترون پلاسما را افزایش می‌دهد. نتیجه‌گیری: ملاتونین با توانایی پیشگیری و بهبود استرس‌های اکسیداتیو، در بهبود آسیب‌های بیضه‌ای ناشی از دیابت نقشی درمانی ایفا می‌کند.