بررسی بی‌خطری و کارایی انفوزیون دوز پایین پروپوفول در مقایسه با میدازولام، طی اعمال کولونوسکوپی و کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد

مقدمه: از پروپوفول برای ایجاد سدیشن در بیماران کاندید کولونوسکوپی و کلانژیوپانکراتوگرافی استفاده شده است، ولی دوز مشخصی از دارو که کارایی لازم را همراه با ایمنی کامل جهت تجویز در خارج از اتاق عمل داشته باشد، در دست نیست. در این پژوهش، بی‌خطری و کارایی پروپوفول با دوز شروع mg/kg 8/0 و دوز ادامه µg/kg/min25 با میدازولام وریدی mg/kg1/0 مقایسه شد. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، تعداد 140 بیمار طی 7 ماه به‌طور تصادفی در دو گروه پروپوفول و میدازولام بررسی شدند. متغیرهای فشارخون سیستولیک، تعداد ضربان قلب و تعداد تنفس در دقیقه و اشباع هموگلوبین از اکسیژن (spo2) جهت مقایسه بی‌خطر‌بودن پروپوفول و پاسخ‌های سوماتیک و اتونوم بیمار به تحریک جراحی و همچنین طول ریکاوری، سرعت ترخیص از بیمارستان، یادآوری وقایع حین عمل و رضایتمندی پزشک معالج، جهت مقایسه کارایی استفاده شد. نتایج: گروه پروپوفول از ثبات بیشتر فشارخون سیستولیک برخوردار بود (05/0p < ). تغییرات تنفسی دو گروه یکسان بود. هیپوکسی و آپنه در هیچ بیماری دیده نشد. میانگین زمان ریکاوری و زمان لازم برای ترخیص بیمار در گروه پروپوفول، به‌صورت مشخص پایین‌تر بود. میانگین سایر متغیرها تفاوت معنادار نداشت و در هر دو گروه یکسان بود. نتیجه‌گیری: پروپوفول با دوز فوق می‌تواند جایگزینی مناسب برای میدازولام در کولونوسکوپی و کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد باشد و مزیت آن نسبت‌به میدازولام، ثبات بیشتر فشار‌خون شریانی، کاهش زمان ریکاوری و ترخیص سریع‌تر بیمار از بیمارستان است.