مقایسه دو رویکرد یادگیری الکترونیکی سریع و یادگیری الکترونیکی مرسوم در آموزش ضمن خدمت دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: از آنجایی که تاکنون مطالعات معدودی به مقایسه یادگیری الکترونیکی سریع و مرسوم پرداخته اند، مطالعه حاضر در سال 1387 با هدف مقایسه میزان یادگیری، رضایت کارکنان تحت آموزش و زمان صرف شده برای تولید دوره آموزشی با این دو رویکرد در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای 100 نفر از کارکنان به روش تصادفی بلوکی در دو گروه 50 نفری تحت آموزش با دوره آموزشی مبتنی بر دو رویکرد، بررسی شدند. محتوای یادگیری الکترونیکی مرسوم توسط طراحی آموزشی آبشاری و نرم افزار macromedia flash و محتوای رویکرد یادگیری الکترونیکی سریع، با پردازش موازی سه مرحله تحلیل، طراحی و تدوین و نرم افزار adobe presenter تولید شد. داده ها توسط پیش آزمون، پس آزمون، آزمون پایان دوره، پرسش نامه های خودارزیابیِ میزان یادگیری و رضایت-سنجی کارکنان جمع آوری شدند. نتایج: مقایسه نمره پیش آزمون، پس آزمون، آزمون پایانی و خودارزیابی کارکنان از میزان یادگیریشان در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. رضایت از محتوای آموزشی، شیوه آموزش، برنامه آموزش الکترونیکی و رضایت کلی در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. زمان تدوین محتوا در رویکرد یادگیری الکترونیکی مرسوم، 141 روز کاری و در رویکرد سریع 24 روز کاری بود. نتیجه گیری: نظر به عدم تفاوت دو رویکرد مذکور در میزان یادگیری و رضایتمندی کارکنان و کاهش قابل توجه زمان تدوین دوره، در رویکرد یادگیری الکترونیکی سریع، استفاده از آن برای آموزش الکترونیکی کارکنان دانشگاه ها، پیشنهاد می شود. واژه های کلیدی: یادگیری الکترونیکی سریع، یادگیری الکترونیکی مرسوم، رضایت، کارکنان.