طراحی و به کارگیری شاخص های تخصیص منابع مالی آموزش در دانشگاه های علوم پزشکی: کاربرد نظریه «کارفرما – مجری» در مطالعه کیفی

مقدمه: با توجه به اهمیت مدیریت اقتصاد در آموزش ضرورت دارد تا به دنبال راهی برای مدون نمودن علمی چگونگی اختصاص بودجه در دانشکده های وابسته به دانشگاه-های علوم پزشکی بود. در این پژوهش با استفاده از «نظریه کارفرما – مجری»، پژوهش گران با هدف تعیین شاخص هایی برای تخصیص بودجه در دانشکده های مختلف دانشگاه علوم پزشکی مبتنی به اصول علمی مدیریت و اقتصاد به انجام این پژوهش اقدام نمودند.مواد و روش ها: این مطالعه کیفی به صورت تشکیل جلسات صاحب نظران و به روش دلفی انجام گردید. با مطالعه روش های تخصیص بودجه کشورهای مختلف و با در نظر گرفتن شرایط حاکم بر دانشگاه و دانشکده های تحت پوشش، شاخص های تخصیص بودجه تدوین گردیدند. نتایج: تخصیص بودجه آموزش در دانشگاه علوم پزشکی منتخب، متناسب با عملکرد دانشکده ها، تعداد اعضای هیات علمی، تعداد دانشجویان و مقطع دانشجویان و هزینه بری رشته نبوده است. بررسی ها نشان داد تخصیص اعتبارات هر دانشکده بیش تر معطوف به میزان هزینه های سال قبل و قدرت چانه زنی روسای دانشکده ها بوده است و برونداد حاصل از عملکرد کم تر به عنوان شاخص به کار برده می شده است.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده در این پژوهش، اقداماتی نظیر چانه زنی و توجیهات کلامی برای افزایش سهم دانشکده از بودجه کل دانشگاه در دانشگاه علوم پزشکی منتخب برای انجام این پژوهش جای خود را به ارایه مستندات و عملکرد در جهت توسعه و حتی ارتقای کیفیت آموزش داد. این مطالعه نشان داد مناسب ترین شاخص برای تقسیم منابع مالی آموزش بین دانشکده های مختلف یک دانشگاه، بر اساس تعداد دانشجو و هزینه بری هر رشته و مقطع می باشد. در این مطالعه ضرایب هزینه بری رشته و مقطع تعیین و بومی شد.واژه های کلیدی: شاخص، تخصیص منابع، نظریه کارفرما – مجری، منابع مالی آموزش، دانشگاه، آموزش پزشکی، مطالعه کیفی.