تعیین میزان تکرارپذیری تشخیصی انواع هیپرپلازی‌های آندومتر و کارسینوم تمایز یافته اندومتریویید بر اساس یافته‌های مورفولوژیک و مقایسه آن با نتایج آنالیز مورفومتریک کامپیوتری

مقدمه: ارزیابی، تشخیص و درمان مناسب ضایعات پیش سرطانی آندومتر در طی سالیان دراز هم چنان در بین آسیب شناسان و متخصصین زنان به صورت یک مشکل باقی مانده است. این موضوع که بعضی از هیپرپلازی‌ها، هم چون انواع سرطان ها از نظر فنوتیپ منوکلونال می‌باشند، به صورت وسیله‌ای مفید در تشخیص آن ها شناخته شده است. جهت جدا نمودن ضایعات منوکلونال از پلی کلونال، آنالیز مورفومتریک کامپیوتری در طی مطالعات متعدد روش مناسبی معرفی گردیده است.مواد و روش ها: در این مطالعه 100 نمونه انواع هیپرپلازی‌های آندومتر با مراجعه به بخش پاتولوژی بیمارستان میرزا کوچک خان تهران انتخاب و ابتدا از نظر تکرارپذیری تشخیصی بین فردی و درون فردی و سپس 55 مورد آن ها از نظر آنالیز مورفومتریک بررسی شدند. نمونه ها در فرمالدیید 10% فیکس شده و در پارافین قالب گیری و برش های h & e استاندارد از آن ها تهیه شده بود. سپس با استفاده از کامپیوتر آنالیز مورفومتریک انجام گردید و سه شاخص درصد حجمی استروما (vps)، چگالی سطح خارجی (out sd) و انحراف معیار کوچک ترین محور هسته (sdsna) محاسبه و بر مبنای آن ها d- score تعیین گردید.نتایج: تشخیص هایپرپلازی ساده (sh) و کارسینوم تمایز یافته آندومتریویید (wda) در بین آسیب شناسان تکرارپذیری خوبی داشت، ولی هیپرپلازی های کمپلکس chو آتیپیکال (ah) از تکرارپذیری کمی برخوردار بود. تکرارپذیری درون فردی در حد عالی بود. با آنالیز مورفومتریک ضایعات به گروه های 55% < vps ، 1d-score < و 55% vps ? ، 1d-score ? و یا به عنوان دیگر منوکلونال و پلی کلونال تقسیم شدند. با مقایسه نتایج آسیب شناسان مختلف با نتایج vps و d-score مشاهده شد که آسیب شناس با سابقه کاری بیش تر در ژنیکوپاتولوژی به خوبی توانسته بود ضایعات گروه های مختلف را مطابق با نتایج vps و d-score از یکدیگر جدا نماید، ولی آسیب شناسان با تجربه ی کم تر در ژنیکوپاتولوژی نتوانسته بودند به خوبی بر اساس دید مورفولوژی آن ها را از هم جدا کنند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج آنالیز مورفومتریک ضایعات هیپرپلازی راحت تر به دو گروه هیپرپلازی آندومتر (eh) و نیوپلاسم داخل اپی تلیالی آندومتر (ein) تقسیم می‌شوند و تکرارپذیری و صحت تشخیصی نسبت به دید ذهنی آسیب شناسان در حد بالاتری قرار می‌گیرد و میزان درمان بیش تر و کم تر از حد مورد نیاز کاهش می یابد. واژه های کلیدی: هیپرپلازی آندومتر، یافته های مورفولوژیک، بیوپسی، کارسینوم