بررسی وضعیت ایمنی و ارگونومیک منازل سالمندان بر اساس نظریه هم سازی انسان- محیط در کشور مالزی

مقدمه: سالمندی پدیده ای جهانی در دنیای امروز به حساب می آید. در کشورهای آسیایی من جمله مالزی جمعیت سالمندان رو به فزونی است. به موازات افزایش سن متوسط جامعه و گسترش سالمندی و مشکلات متعدد سالمندان، لزوم اصلاح و به سازی محیط زندگی آنان مطرح می-گردد. بر اساس نظریه هم سازی انسان– محیط، سالمندان باید در محیطی زندگی نمایند که بیش ترین هم سازی را با محیط خود داشته باشند. چنین محیطی دارای کم ترین عوامل خطر محیطی بوده و موجب ارتقای کیفیت زندگی ایشان می گردد.مواد و روش ها: در این پژوهش 386 نفر از سالمندان در مناطق شهری کشور مالزی به صورت تصادفی انتخاب شدند. با استفاده از مصاحبه رو در رو، برگ مشاهده بازدید منازل و پرسش نامه رضایت سالمندان از ایمنی منزل، اطلاعات جامعی از وضعیت ایمنی و ارگونومی محیط زندگی سالمندان کسب شد.نتایج: بر اساس نتایج به دست آمده از 6 موقعیت اتاق خواب، اتاق نشیمن، پله ها، آشپزخانه، توالت و حمام، علل متعدد سوانح در هر یک از این محل ها تعیین گردیدند. مهم ترین و شایع ترین این علل در بازدید از منازل شامل کوچک بودن فضا، ناهموار بودن کف، لغزندگی کف، کمبود نور و ... بودند.نتیجه گیری: ارتقای کیفیت و رضایت سالمندان از زندگی و محیط منزل با تامین هم سازی انسان– محیط در سالمندان میسر است. استفاده از دستگیره های مناسب در، کف پوش های غیر لغزنده، تعبیه میله کنار در حمام، توالت، راه روها، پله ها و اتاق ها، رفع هرگونه ناهمواری در کف و ارتقای استقلال در زندگی فردی سالمند موجب تامین ایمنی و رضایت بیش تر برای سالمندان می گردد.واژه های کلیدی: سالمندی، هم سازی انسان– محیط، ارگونومی