ارتباط بین ظرفیت تام آنتی‌اکسیدان با حجم‌های استاتیک معرف عملکرد ریوی در مردان بزرگسال مبتلا‌به آسم مزمن

مقدمه: شواهد اخیر نشان می‌دهند که بیماران مبتلا‌به آسم از ظرفیت آنتی‌اکسیدانی پایین تری نسبت به افراد سالم برخوردارند. با این وجود، اطلاعات محدودی در خصوص چگونگی تاثیر آن بر عملکرد ریوی در این بیماران وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین ظرفیت تام آنتی‌اکسیدان با شاخص‌های اسپیرومتری در این بیماران انجام شد.مواد و روش‌ها: برای این منظور، 30 مرد بزرگسال غیرفعال مبتلا‌به آسم با شدت خفیف تا متوسط به شیوه هدفمند وارد مطالعه شدند و نمونه‌های خون ناشتا با هدف اندازه‌گیری ظرفیت تام آنتی‌اکسیدان از آنها اخذ شد. همچنین شاخص‌های آنتروپومتریکی، ظرفیت حیاتی با فشار (fvc)، حداکثر حجم بازدمی با فشار در ثانیه اول(fev1) و نسبت fvc/fev1 به‌عنوان مارکرهای اسپیرومتری معرف عملکرد ریوی نیز اندازه‌گیری شد. از تجزیه و تحلیل همبستگی پیرسون جهت تعیین ارتباط بین ظرفیت تام آنتی‌اکسیدان با شاخص‌های اسپیرومتری استفاده گردید.نتایج: بر پایه یافته‌های آماری، ارتباط مستقیم و معنی‌داری بین ظرفیت تام آنتی‌اکسیدان با fvc (0.036=p، 0.48=r)، fev1 (0.002=p، 0.73=r) و fvc/fev1 (0.001=p، 0.77=r) مشاهده شد.نتیجه‌گیری: بر پایه این شواهد اینگونه نتیجه‌گیری می‌شود که ظرفیت تام آنتی‌اکسیدان یک شاخص پیشگوی مناسب برای تعیین عملکرد ریوی و شدت بیماری در مردان مبتلا‌به آسم است.