مقایسه تاثیر تمرینات عمومی و اختصاصی کمری- لگنی بر کنترل حرکت و درد در افراد دارای کمردرد مزمن

مقدمه: هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات عمومی و اختصاصی منطقه کمری- لگنی بر درد و کنترل حرکت کمری- لگنی در افراد دارای کمردرد بود.مواد و روش‌ها: جامعه آماری تحقیق شامل بیماران مبتلا‌به کمردرد مزمن غیراختصاصی بودند که 44آزمودنی با دامنه سنی 30 تا 40 سال برای انجام تحقیق فراخوانده شدند. باتوجه به اعمال مداخله، وجود گروه کنترل و انتخاب هدفمند آزمودنی‌ها به‌علت ماهیت تحقیق، روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی است. قبل و بعد از اجرای دو نوع متفاوت پروتکل تمرینی عمومی و اختصاصی کمری- لگنی، سنجش درد و کنترل حرکت به‌ترتیب با استفاده از مقیاس بصری درد و آزمون‌های لوماجوکی از آزمودنی‌ها به‌عمل آمد. نتایج با استفاده از تجزیه و تحلیل واریانس یک‌راهه،تحلیل کوواریانس، تی وابسته و مستقل در سطح معنی‌داری 0.05 در نرم‌افزار spss نسخه 22 مورد تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که پروتکل تمرینات عمومی باعث کاهش کمردرد به میزان 37% و بهبود کنترل حرکت کمر به میزان 39% گردید درحالی‌که این میزان در پروتکل اختصاصی به‌ترتیب 52% و 53% بود که نشان می‌دهد برتری در هر دو مورد با تمرینات اختصاصی می‌‌باشد.نتیجه‌گیری: نتیجه این مطالعه نشان داد سامانه کنترل حرکتی در بیماران مبتلا‌به کمردرد از انعطاف‌پذیری کافی برخوردار نبوده و درنتیجه این افراد جهت حفظ ثبات حرکتی خود ناگزیر از اتخاذ استراتژی‌هایی هستند که خود می‌‌توانند پیامدهای جدید مخربی برای این بیماران در پی داشته باشند. بعد از انجام تمرینات اختصاصی کمری- لگنی، تغییرات قابل توجهی در درد و کنترل حرکت کمر به‌وجود آمده است که می‌‌تواند مورد توجه محققان آینده جهت کمک به مراقبت و پیشگیری در بیماران مبتلا‌به کمردرد قرار بگیرد.