بررسی ارتباط افسردگی و کیفیت زندگی در سالمندان مقیم و غیر‌مقیم سرای سالمندان شهرستان شاهرود

مقدمه: افزایش سریع تعداد سالمندان در کشور مساله نگران‌کننده‌ای برای تامین نیازهای این گروه سنی در زمینه‌های بهداشت، سلامت و رفاه آنان به حساب می‌آید. در این میان اقامت سالمندان در سراهای سالمندان نیز پدیده‌ای است که رو به افزایش بوده و اثرات این پدیده بر سلامت جسمی و روانی سالمندان غیرقابل انکار است. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط افسردگی و کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیر‌مقیم سرای سالمندان می‌باشد.مواد و روش‌ها: در مطالعه تحلیلی- مقطعی حاضر تعداد 315 نفر از سالمندان انتخاب شدند بدین صورت که80 نفر از ساکنان خانه سالمندان شهرستان شاهرود (25.39%) و همچنین 235 نفر سالمندان غیر‌مقیم (جامعه) (74.61%) به شیوه نمونه‌گیری غیرتصادفی در دسترس در سال 1393 انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، فرم کوتاه افسردگی سالمندان (gds) جهت تعیین افسردگی و پرسشنامه کیفیت زندگی sf-36 (فرم کوتاه) برای مقیاس کیفیت زندگی بود که از طریق مصاحبه چهره به چهره با سالمندان تکمیل گردید. پس از تکمیل پرسشنامه‌ها، تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss انجام گرفت.نتایج: میانگین سن سالمندان مورد پژوهش در گروه سالمندان مقیم سرای سالمندان (67.38) و غیر‌مقیم (66.17) بود. همچنین سطح نمره افسردگی هر دو گروه در حد متوسط قرارداشت. ارتباط معنادار و همبستگی مثبت بین ابعاد جسمی و روانی و نمره کل کیفیت زندگی با نمره افسردگی سالمندان مقیم سرای سالمندان وجود داشت (0.003=p) ولی در سالمندان غیرمقیم و همچنین در مجموع سالمندان ارتباط معنادار بین متغیرهای ذکرشده وجود نداشت (0.33=p).نتیجه‌گیری: با‌توجه به نتایج این مطالعه تاثیر منفی سکونت سالمندان در مراکز نگهداری بر بسیاری از جوانب زندگی این افراد مشخص شد و تشویق هر چه بیشتر خانواده‌های دارای سالمند به نگهداری آنان تحت حمایت خود به‌عنوان بهترین راه پیشگیری از بسیاری از مشکلاتی که ممکن است برای آنها رخ دهد، پیشنهاد می‌گردد.