بررسی اثر انکپسوله‌سازی سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی در هیدروژل آلژینات در طی انجماد-ذوب

مقدمه: اسپرماتوژنز پستانداران از سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی (sscs) منشاء می‌گیرد. درمان‌های ضد سرطان، اعم از پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی، با هدف قرار دادن این سلول‌های پرتکثیر می‌توانند باعث ناباروری شوند. در مردان بالغ مبتلا به سرطان، انجماد اسپرماتوزوئیدها قبل از شروع درمان راه حفظ باروری در طی روند درمان است؛ اما در پسران نابالغ به دلیل نبود اسپرماتوزوئید، انجام این کار مقدور نیست. هدف این مطالعه بررسی اثر آلژینات بر کاهش اثرات سوء انجماد-ذوب بر پتانسیل sscs و حفظ این سلول‌ها در بچه‌های سرطانی است که تحت شیمی‌درمانی یا رادیوتراپی قرار می‌گیرند.مواد و روش‌ها: sscs از بیضه موش‌های 6 روزه نابالغ balb/c جداسازی شدند. خالص‌سازی به‌وسیله آنتی‌بادی‌های thy-1 و c-kit به روش macs انجام گرفت. این سلول‌ها در هیدروژل آلژینات انکپسوله و منجمد شدند. بعد از ذوب سلول‌ها تعیین درصد سلول‌های زنده انجام گرفت. پس از استخراج rna و ساخت cdna بررسی بیان ژن‌های oct4، sall4، plzf، dazl، etv5، bcl6b، lin28 و nanog به روش real time-pcr rt صورت گرفت. برای آنالیز نتایج از نرم‌افزار آماری spss و برای تجزیه و تحلیل بیان ژن از نرم‌افزار rest استفاده گردید.نتایج: درصد سلول‌های زنده پس از انجماد در گروه سلول‌های انکپسوله در آلژینات نسبت‌به گروه‌ کنترل کاهش آماری معنی‌داری را نشان نمی‌دهد. در گروه انجماد با انکپسوله‌سازی در آلژینات بیان ژن‌های lin28 و sall4 افزایش‌یافته (p<0.0001، p<0.0001) و بیان ژن dazl کاهش‌یافته است (p<0.0001).نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان می‌دهد که استفاده از آلژینات به‌عنوان یک داربست در حفاظت سرمایی sscs می‌تواند برای حفظ پتانسیل بنیادی این سلول‌ها موثر باشد.