تاثیر ترکیبی تمرین استقامتی و آتورواستاتین بر سطوح سرمی اینترلوکین - 10 پس از انفارکتوس تجربی میوکارد در رت‌ها

مقدمه: آتورواستاتین و تمرینات استقامتی ممکن است اثرات مثبت مضاعفی بر فرآیند التهاب پس از انفارکتوس میوکارد (mi) داشته باشند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر ترکیبی تمرین استقامتی و سه دوز داروی آتورواستاتین بر سطوح سرمی اینترلوکین - 10 (il-10) پس از انفارکتوس تجربی میوکارد در رت‌ها انجام شد.مواد و روش‌ها: 75 سر رت نر (با سن 10-8 هفته و با میانگین وزن 10 ± 230 گرم) به‌طور تصادفی به 9 گروه کنترل کاذب (شم)، کنترل، تمرین استقامتی، آتورواستاتین (5، 10 و 15 میلی‌گرم/کیلوگرم) و تمرین + آتورواستاتین (5، 10 و 15 میلی‌گرم/کیلوگرم) تقسیم شدند. mi به وسیله‌ی تزریق زیرجلدی ایزوپرنالین (150 میلی‌گرم/کیلوگرم) در دو روز متوالی القاء شد. مداخله دارویی و تمرین استقامتی، 2 روز پس از mi شروع و به مدت 4 هفته تداوم یافت. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح 0.05>p تحلیل شدند.نتایج: تمرین استقامتی همراه با مصرف 10 میلی‌گرم/کیلوگرم آتورواستاتین به‌طور معنی‌داری سطوح سرمی il-10 را افزایش داد (0.001=p)، اما تاثیر تمرین استقامتی به تنهایی، دوزهای مختلف داروی آتورواستاتین به تنهایی و ترکیب تمرین استقامتی با دوزهای 5 و 15 میلی‌گرم/کیلوگرم آتورواستاتین تاثیر معنی‌داری بر سطوح سرمی il-10 نداشت.نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که تمرین استقامتی همراه با مصرف 10 میلی‌گرم/کیلوگرم آتورواستاتین بهترین ترکیبی است که می‌تواند وضعیت التهابی پس از mi را بهبود بخشد.