تاثیر الگوی توانمندسازی مراقبین خانگی بیماران نارسایی قلبی بر پذیرش مجدد بیمارستانی و مراجعه مجدد به پزشک در یک دوره 9 ماهه

مقدمه: توانمندکردن مراقبین خانگی یکی از اقدامات موثر در بهبود خودمراقبتی و کاهش پذیرش مجدد و مراجعه به پزشک در بیماران نارسایی قلبی است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر الگوی توانمندسازی مراقبین خانگی بیماران نارسایی قلبی بر پذیرش مجدد بیمارستانی و مراجعه مجدد به پزشک در یک دوره 9 ماهه بوده است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور با حجم نمونه 97 نفر از بیماران مبتلا‌به نارسایی قلبی که با نمونه‌گیری به‌روش قابل دسترس انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. چک لیست نیازهای مراقبتی بیماران نارسایی قلبی و مراقبین آنها در منزل مبنای مداخلات آموزشی و مراقبتی در این مطالعه بوده، مداخلات آموزشی و مراقبتی به‌صورت تئوری، عملی و ارایه فیلم و کتابچه آموزشی با بستری شدن بیمار شروع و سپس با ویزیت در منزل ادامه یافته است. تاثیر مداخلات انجام شده بر پذیرش مجدد بیمارستانی و مراجعه مجدد به پزشک در دو گروه آزمون و شاهد مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده نرم‌افزار spss و آزمون آماری تی مستقل، آزمون دقیق فیشر، آزمون خی دو و آمار توصیفی تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: میانگین پذیرش مجدد در گروه آزمون 1.01±1.65 و در گروه شاهد 1.07±2.74 و میانگین مراجعه به پزشک در گروه آزمون 1.24±2.73 و در گروه شاهد 94/±3.32 بوده و آزمون تی مستقل در میانگین پذیرش مجدد با 0.01=p و در میانگین مراجعه به پزشک با 0.009=p در دو گروه معنی‌دار بوده است. نتیجه‌گیری: توجه به نیازهای مراقبین بیماران همراه با توانمندی آنان در فرآیند مراقبت ضمن اینکه ارایه مراقبت بهتر جهت بیماران را فراهم می‌کند، زمینه‌ساز کاهش پذیرش مجدد بیمارستانی و مراجعه آنان به مراکز درمانی خواهد بود.