اثر ضد التهابی 8 هفته تمرین هوازی بر غلظت پلاسمایی اپلین موش‌های صحرایی نر دیابتی

مقدمه: اخیراً نقش اپلین در التهاب مشخص شده است، ولی اثر سایتوکاینی اپلین ناشی از تمرین ورزشی در وضعیت دیابت بررسی نشده است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر ضد التهابی 8 هفته تمرین هوازی بر غلظت پلاسمایی اپلین موش های صحرایی نر دیابتی بود. روش ها: تعداد 28 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار به طور تصادفی به 3 گروه غیر دیابتی (9 سر)، دیابتی کنترل (9 سر) و دیابتی تمرین (10 سر) تقسیم شدند. دیابت نوع دو با تجویز درون صفاقی نیکوتین آمید (95 میلی گرم/ کیلوگرم وزن بدن) و استروپتوتوزوسین (60 میلی گرم/ کیلوگرم وزن بدن) القاء شد. گروه تمرین، 8 هفته روی نوارگردان به طور فزاینده با سرعت 24 متر بر دقیقه، به مدت 45 دقیقه و شیب 5 درصد دویدند. پس از تمرین، غلظت پلاسمایی گلوکز، انسولین، فاکتور نکرروز تومورآلفا (tnf-α)و اپلین اندازه گیری و شاخص مقاومت به انسولین (homa-ir) محاسبه شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون همبستگی پیرسون برای تحلیل داده ها استفاده و سطح معنی داری p<0/05 در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج تحقیق، کاهش معنی دار غلظت پلاسمایی گلوکز و انسولین و tnf- αو homa-ir گروه دیابتی تمرین را نسبت به گروه دیابتی کنترل، افزایش معنی دار غلظت پلاسمایی اپلین گروه دیابتی تمرین را نسبت به گروه غیردیابتی و دیابتی کنترل و ارتباط منفی معنی دار بین غلظت پلاسمایی اپلین و tnf-α گروه دیابتی تمرین را نشان داد. نتیجه گیری: به نظر می رسد 8 هفته تمرین هوازی با بهبود حساسیت به انسولین و کاهش التهاب می تواند غلظت پلاسمایی اپلین موش های صحرایی نر دیابتی را افزایش دهد.