بررسی تاثیر مداخله آموزشی مبتنی بر مُدل aimبر بهبود تبعیت دارویی و کنترل دیابت در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: ﺗﺒﻌﯿﺖ ﺑﯿﻤﺎران از رژیﻢ درﻣﺎﻧﯽ، ﻣﻮﻓﻘﯿﺖآﻣﯿﺰ ﺑﻮدن درﻣﺎن را ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻧﻤﻮده و از ﻋﻮارض و ﺷﺪت ﺑﯿﻤﺎری ﻣﯽﮐﺎﻫﺪ. ﻫﺪف از ایﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ تاثیر مداخله آموزشی مبتنی بر مدل1 aim بر بهبود تبعیت دارویی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود.روش ها: این مطالعه از نوع مداخله ای نیمه تجربی با گروه کنترل که بر روی 180بیمار مبتلا به دیابت نوع دو با استفاده از تخصیص تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل، انجام شد. ابزارگردآوری داده ها، پرسشنامه ی دو بخشی شامل اطلاعات دموگرافیک (با 14 سوال)، سوالات مربوط به مدل aim شامل 10سوال مربوط به دانش و اطلاعات، 9 سوال مربوط به انگیزه و 6 سوال مربوط به توانایی بود. پس از اجرای پیش آزمون، مداخله ی آموزشی برای بیماران گروه مداخله انجام شد و مجدداً پرسش نامه برای بیماران دو گروه بعد از 6 ماه تکمیل شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از spss نسخه ی 23 با استفاده از آزمون های آماری ویلکاکسون، کای دو و من ویتنی آنالیزشد. سطح معنی داری در این مطالعه کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.نتایج: قبل از مداخله ی آموزشی دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک و سازه ای مدل aim (سازه ی دانش، انگیزه وتوانایی) تفاوت معنی داری نداشتند (05/0p>) ولی پس از اجرای مداخله ی آموزشی گروه مداخله از نظر دانش و اطلاعات (001/0 p<)، انگیزه (001/0 p<)، توانایی (001/0 p<) و میزان hba1c(001/0 p<) تفاوت معنی داری با گروه کنترل داشت.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان دادکه نقش مداخله ی آموزشی براساس مدل aimتاثیر مثبتی در بهبود تبعیت درمانی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو داشته و با ارتقاءآگاهی و باور فرد نسبت به بیماری، انگیزه در جهت تبعیت از درمان در بیماران افزایش می یابد.