تاثیر سه برنامه‌ی تمرینات ترکیبی هوازی- مقاومتی با شدت‌های مختلف بر کنترل متابولیک و سطوح ویسفاتین در مردان مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: هدف مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر سه برنامه ی تمرینات هوازی مقاومتی با شدت های مختلف بر کنترل متابولیک و سطوح ویسفاتین در مردان مبتلا به دیابت نوع دو بود.روش ها: 43 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو به صورت تصادفی در 4 گروه (سه گروه تمرینات ترکیبی 1، 2 ،3 و گروه کنترل) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته تمرینات ترکیبی هوازی مقاومتی را با شدت های مشخص (گروه 1: مقاومتی60-50% یک تکرار بیشینه هوازی 80-70 % ضربان قلب بیشینه، گروه 2: مقاومتی70-60% یک تکرار بیشینه هوازی70-60% ضربان قلب بیشینه و گروه 3: مقاومتی80-70% یک تکرار بیشینه هوازی 60-50% ضربان قلب بیشینه) اجرا کردند. فرآیند خونگیری به منظور تعیین سطوح ویسفاتین، انسولین، گلوکز ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله قبل و پس از 12 هفته، اجرا شد.یافته ها: پس از 12 هفته تمرین سطوح ویسفاتین و مقادیر هموگلوبین گلیکوزیله در هرسه گروه تمرینی و گلوکز ناشتا در گروه 2 تمرینات ترکیبی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (p<0/05). در هر سه گروه تمرینی حداکثر اکسیژن مصرفی به طور معناداری افزایش یافت (p<0/05). تفاوت معنی داری در وزن، نمایه ی توده ی بدنی، درصد چربی، سطوح انسولین و مقاومت به انسولین بین گروه ها مشاهده نشد. نتیجه گیری: 12 هفته تمرینات ترکیبی با شدت های اجرا شده به واسطه ی کاهش سطوح ویسفاتین و هموگلوبین گلیکوزیله و بهبود توان هوازی می تواند در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مفید باشد. علاوه بر فواید فوق، تمرینات ترکیبی با شدت70-60 % یک تکرار بیشینه، 70-60 % ضربان قلب بیشینه به واسطه ی کاهش گلوکز ناشتا می تواند مزیت های مثبت بیشتری را نصیب این بیماران نماید.