تاثیر یک‌دوره تمرین سرعتی و موازی هوازی-قدرتی بر برخی مارکرهای التهابی و مقاومت به انسولین زنان مبتلا به دیابت شیرین نوع 2 (t2dm)

مقدمه: تمرین ورزشی منظم اثرات ضدالتهابی داشته و موجب سرکوب التهاب سیستمی با درجه پایین در دیابت نوع 2 می شود. لذا، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر یک دوره تمرین سرعتی و موازی هوازیقدرتی بر سطوح پروتئین واکنشکر c با حساسیت بالا (hs-crp)، فاکتور نکروز دهنده تومورآلفا (tnf-α)، اینترلوکین6- (il-6) و مقاومت به انسولین زنان مبتلا به دیابت شیرین نوع 2 (t2dm) صورت گرفت.روش ها: 52 نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع 2 (سن 45 تا 60 سال، گلوکزناشتای بالاتر از 126 میلی گرم بر دسی لیتر) به طور داوطلبانه در تحقیق حاضر شدند و بر اساس مقادیر هموگلوبین گلیکوزیله (hba1c) در سه گروه تمرین همزمان قدرتیاستقامتی (17نفر) و تمرین سرعتی (17 نفر) و کنترل (18 نفر) قرار گرفتند. گروه همزمان قدرتیاستقامتی به مدت 12 هفته، سه جلسه در هفته تمرین استقامتی با 60 درصد حداکثر ضربان قلب (mhr) و دو جلسه در هفته تمرین مقاومتی با 70 درصد یک تکرار بیشینه (rm-1) انجام دادند. گروه تمرین سرعتی به مدت 12 هفته، سه جلسه در هفته 4 تا10 تکرار آزمون وینگیت 30 ثانیه ای بر روی ارگومتر را با حداکثر تلاش انجام دادند.یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که تفاوت معنی داری بین تاثیر تمرین سرعتی و ترکیبی در فاکتورهای tnf-α (p=0/119)، il-6 (p=0/08)، hs-crp (p=0/214) و گلوکز (p=0/171) مشاهده نشد. اما در مورد انسولین (036/0=p) و مقاومت به انسولین (008/0=p) تفاوت بین گروهی معنی دار بود.نتیجه گیری: هرچند از نظر آماری تفاوت معنی داری بین این دوشیوه تمرینی مشاهده نشد، بنظر می رسد با توجه به تاثیر بیشتر تمرینات سرعتی بر برخی فاکتورهای التهابی، تمرین سرعتی نسبت به تمرینات همزمان قدرتیاستقامتی می توانند شرایط ضدالتهابی بهتری برای زنان دیابت نوع 2 داشته باشد.