تاثیر دوازده هفته تمرین هوازی بر سطوح رسیستین سرم و شاخص‌های ar، homa-ad و irar در مردان چاق کم‌تحرک

مقدمه: سطوح رسیستین و مقاومت انسولینی در انسان‌های چاق افزایش می‌یابد. زندگی کم‌تحرک نیز با خطر بالای افزایش مقاومت انسولینی همراه است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین هوازی بر سطوح رسیستین سرم و شاخص‌های آدیپونکتین-رسیستین (ar)، مدل ارزیابی هومئوستاز-آدیپونکتین (homa-ad) و irar در مردان چاق کم‌تحرک است. روش‌ها: در یک کارآزمایی نیمه‌تجربی، 21 مرد چاق کم‌تحرک به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی (10 نفر، 2/3±8/27 سال، 1/7±5/93 کیلوگرم، 4/3±7/31 درصد چربی، نمایه توده بدن 5/3±0/32 کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (11 نفر، 1/3±1/27 سال، 0/6±7/94 کیلوگرم، 1/3±2/31 درصد چربی، 3/3±2/32 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. ویژگی‌های عمومی آزمودنی‌ها، سطوح رسیستین سرم و شاخص‌های ar، homa-ad و irar قبل و پس از دوره تمرین اندازه‌گیری شد. تمرین هوازی شامل دوازده هفته تمرین رکاب زدن روی چرخ کارسنج (3 جلسه تمرین در هفته، شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره، مدت 20 تا 40 دقیقه در هر جلسه) بود. تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها با به‌کارگیری نرم‌افزار آماری spss-16 صورت گرفت. سطح معنی‌داری 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته‌ها: پس از دوره تمرین، سطوح رسیستین سرم (016/0=p)، homa-ad (007/0=p)، ar (020/0=p) و irar (003/0=p) کاهش یافت، اما در مورد هیچکدام از شاخص‌های مذکور در گروه کنترل تغییر معنی‌داری مشاهده نشد (05/0