تاثیر تمرین استقامتی بر بیان ژن‌های مبادله‌گر سدیم هیدروژن 1 (NHE1) و هم انتقال دهنده سدیم بی‌کربنات 1 (NBC1) در عضله قلب رت‌های دیابتی نوع 2

Normal 0 false false false microsoftinternetexplorer4 مقدمه: هدف از مطالعه پیش رو تعیین اثر تمرین استقامتی بر بیان ژن های مبادله گر سدیم هیدروژن1 (nhe1) و هم انتقال دهنده سدیم بی کربنات 1 (nbc1) در عضله قلب رت های دیابتی نوع 2 بود.روش ها: تعداد 40 رت نژاد ویستار نر در سن 4 هفتگی با میانگین وزن 8/9 plusmn;7/93 گرم انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه کنترل سالم (7 سر رت) کنترل دیابتی (9 سر رت) و تمرینی دیابتی (9 سر رت) تقسیم شدند. دیابت از طریق ترکیب تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین و مصرف غذای پرچرب ایجاد و تمرین استقامتی (دویدن روی نوار گردان جوندگان، شروع با 20 متر بر دقیقه تدریجاً به 30 متر بر دقیقه در هفته آخر) به مدت 7 هفته، بر گروه تمرینی دیابتی اعمال شد. جهت تایید مقاومت انسولین از مقادیر homa ir استفاده گردید. 48 ساعت پس از اتمام پروتکل تمرینی، رت ها تشریح و عضلات قلب آنها استخراج شد. اندازه گیری انسولین پلاسما به روش الایزا، غلظت گلوکز پلاسما با روش آنزیمی گلوکز اکسیداز و میزان بیان ژن mrna (nhe1 و nbc1) از طریق روش real time pcr انجام گرفت. میزان بیان ژن mrna (nhe1 و nbc1) با استفاده از روش2 ∆∆ct محاسبه گردید. جهت تعیین معنی دار بودن تفاوت متغیرها بین گروه های تحقیق از آزمون آماری t مستقل و با استفاده از نرم افزار (permutation test ) rest استفاده گردید. مقدار alpha; در تمامی مراحل برابر با 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد مقادیر ir index homa در دو گروه دیابتی نسبت به گروه کنترل سالم بیشتر بود (001/0>p)، همچنین اختلاف معنی دار بین میزان بیان mrna (nhe1) بین گروه کنترل دیابتی و کنترل سالم دیده شد (05/0>p). میزان بیان mrna (nhe1 و nbc1) گروه تمرینی دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی افزایش داشت اما این افزایش معنی دار نبود (05/0>p). همچنین اختلاف معنی دار در بیان mrna (nbc1) بین گروه کنترل دیابتی و کنترل سالم یافت نشد (05/0>p).نتیجه گیری: در مجموع نتایج تحقیق نشان داد که که بیان ژن mrna (nhe1 و nbc1) در گروه کنترل دیابتی کاهش قابل ملاحظه ای دارد و تمرین استقامتی می تواند این کاهش بیان را در گروه تمرینی دیابتی جبران و به سطوح نرمال نزدیک کند.