>
Fa   |   Ar   |   En
   مکمل یاری با کوانزیم Q10 و نقش غلظت سرمی متابولیت های اکسید نیتریک (NOx)بر فشارخون افراد دیابتی نوع 2  
   
نویسنده کلاهدوز محمدی رویا ,حسین زاده محمد جواد ,کلاهدوز محمدی مینا ,اشراقیان محمد رضا ,خرمی الناز ,استقامتی علیرضا
منبع ديابت و متابوليسم ايران - 1392 - دوره : 13 - شماره : 3 - صفحه:272 -278
چکیده    مقدمه: کوانزیم q10 یک آنتی اکسیدان محلول در چربی و یک آنتی اکسیدان قدرتمند می باشد که کاهش سطح آن در بیماری‌های عروقی بسیاری همچون دیابت، پُرفشاری خون و نیز قلبی گزارش شده است. با توجه به افزایش استرس اکسیداتیو در دیابت و نقش آن در پیشرفت پُرفشاری خون، این مطالعه بر آن شد که اثر مکمل یاری با این کوانزیم را بر سطح فشارخون در بیماران دیابتی نوع دو و رابطه آن با میزان متابولیت‌های اکسید نیتریک (nox) را بسنجد. روش‌ها: 64 بیمار دیابتی نوع دو در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور شرکت کردند اندازه‌گیری‌های تن سنجی، فشارخون و بیوشیمیایی در ابتدا و انتهای مطالعه از تمام بیماران به‌منظور تعیین سطح nox، قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله (hba1c) و پروفایل لیپیدی انجام گرفت. سپس بیماران به‌طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده مکمل کوانزیم q10 (mg200) و دارونما به مدت 12 هفته تقسیم شدند.یافته‌ها: کوانزیم q10در این مطالعه توانست میزان فشار خون سیستولی (61/27±3/115در مقابل 6/12±2/118mmhg)، دیاستولی (22/8±1/77در مقابل 11/12±3/80 mmhg)، nox (014/0 pvalue=)و hba1c را به‌طور معنی‌داری نسبت به گروه کنترل کاهش دهد. کوانزیم q10 همچنین میزان کلسترول را پس از مداخله در مقایسه با گروه دارونما کاهش داد.نتیجه‌گیری: مکمل یاری با کوانزیم q10 به میزان mg200 در روز و به‌مدت 12 هفته توانست سطح فشارخون سیستولی و نیز دیاستولی، nox، hba1c، کلسترول تام و نیز ldl-c را به‌طور معنی‌داری در بیماران دیابتی نوع دو کاهش دهد.
کلیدواژه Type 2 diabetes ,Q10 ,Blood pressure ,NOx
آدرس دانشگاه علوم پزشکی تهران, دانشکده علوم تغذیه و رژیم شناسی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, ایران, دانشگاه علوم پزشکی تهران, دانشکده علوم تغذیه و رژیم شناسی، دانشگاه علوم پنزشکی تهران, ایران, دانشگاه تهران, دانشکده زیست شناسی پردیس بین‌المللی کیش، دانشگاه تهران, ایران, دانشگاه علوم پزشکی تهران, دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران, ایران, دانشگاه علوم پزشکی تهران, دانشکده علوم تغذیه و رژیم شناسی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, ایران, دانشگاه علوم پزشکی تهران, مرکز تحقیقات غدد درون ریز و متابولیسم، بیمارستان ولیعصر، دانشگاه علوم پزشکی تهران, ایران
پست الکترونیکی esteghamati@tums.ac.ir
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved