بررسی اثر مکمل یاری با ویتامین D بر بهبود سطوح ویتامینD و مقاومت به انسولین در افراد مبتلا به دیابت نوع دو با سطوح ناکافی و کمبود ویتامین D

مقدمه:کمبود ویتامین d در ارتباط با اختلال در ترشح انسولین، عدم تحمل گلوکز و دیابت نوع دو است. این مطالعه با هدف بررسی اثر مکمل‌یاری با 50000 واحد ویتامین d بر بهبود سطوح ویتامین d سرم و مقاومت به انسولین در افراد مبتلا به دیابت نوع دو دارای سطوح ناکافی و کمبود ویتامین d انجام شد.روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور 81 فرد مبتلا به دیابت نوع دو با سطوح ویتامین d بین 30-10 نانوگرم در میلی‌لیتر شرکت کردند که به‌طور تصادفی و بر اساس جنس به دو گروه مداخله(ویتامین d 50000 iu هفته‌ای یک‌بار) و کنترل(دارونما هفته‌ای یک‌بار) تقسیم شدند. طول مدت مطالعه 8 هفته بود. در ابتدا و انتهای مطالعه پس از 12 ساعت ناشتایی شبانه نمونه خون افراد جمع‌آوری شد و غلظت سرمی گلوکز ناشتا، انسولین ناشتا و 25 هیدروکسی ویتامین d سرم اندازه‌گیری شد. مقاومت به انسولین نیز از طریق محاسبهhoma-ir به‌دست آمد.یافته‌ها:بعد از 8 هفته مکمل یاری با ویتامین d، سطح 25 هیدروکسی ویتامین d در گروه مداخله به‌طور معناداری افزایش یافت و به سطوح نرمال رسید. غلظت گلوکز ناشتا، انسولین ناشتا و شاخص homa-ir در گروه ویتامین d کاهش معناداری یافت اما در گروه دارونما تغییر معناداری مشاهده نشد.نتیجه‌گیری:دریافت 8 هفته مکمل ویتامین d 50000 iu، هفته‌ای یک‌بار در افراد مبتلا به دیابت نوع دو دارای سطوح ناکافی و کمبود ویتامین d در مقایسه با دارونما می‌تواند سبب بهبود سطوح ناکافی ویتامین d و بهبود کنترل شاخص‌های گلیسمی شود.