ارزیابی اثرات حفاظتی دی متیل فومارات بر سمیّت کبدی و کلیوی موش‌های دیابتی ناشی از تزریق آلوکسان از مسیرهای التهاب و استرس اکسیداتیو

مقدمه: دیابت شایع‌ترین بیماری متابولیک ناشی از کمبود نسبی ترشح یا عملکرد انسولین است. دیابت می‌تواند منجر به عوارض گوناگونی در بدن از جمله آسیب کبدی و کلیوی شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثرات حفاظتی دی متیل فومارات بر سمیّت کبدی و کلیوی موش‌های دیابتی ناشی از تزریق آلوکسان از مسیرهای التهاب و استرس اکسیداتیو بود.روش‌‌ها: موش‌های ماده از نژاد (c57bl/6) با تزریق داخل صفاقی آلوکسان مونوهیدرات محلول در سرم فیزیولوژی (به میزان 120 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) در 3 روز متوالی دیابتی شدند. موش‌ها به 7 گروه 5 تایی شامل گروه‌های دریافت ‌کنندۀ آلوکسان و دی متیل فومارات دسته‌بندی شدند. موش‌های دیابتی نوع اوّل با 3 دوز از دی متیل فومارات (به‌ترتیب،mg/kg  20، 40 و 80) به‌مدت 21 روز تحت درمان قرار گرفتند. سپس، آزمون‌های اختصاصی جهت ارزیابی پارامترهای بیوشیمیایی خون، نشانگرهای استرس اکسیداتیو، بیان ژن‌های التهابی (tnf-α، il-6 و nf-kb) و ژن‌های مرتبط با پیشگیری از تشدید استرس اکسیداتیو و عوارض ناشی از دیابت (شامل بیان دو ژن sirt-1 (سیرتوئین) و nrf2) به کمک روش ریل‌تایم pcr انجام شد. در پایان، مشاهدات هیستوپاتولوژیکی در دو بافت کبد و کلیه موش‌ها هم ارزیابی گردید.یافته‌ها: تجویز دی‌ متیل فومارات به موش‌های دیابتی در یک رفتار وابسته به دوز منجر به کاهش معنادار سطوح گلوکز، ast، alt و کراتنین خون در مقایسه با گروه شاهد شد. تغییرات هیستوپاتولوژیک کمتر و کاهش بیشتری در سطح شاخص‌های استرس اکسیداتیو در کلیه و کبد گروه‌های تیمارشده با دی متیل فومارات در مقایسه با موش‌های دیابتی مشاهده شد (0.001>p). مواجهه با دی متیل فومارات به شکل معناداری موجب افزایش بیان ژن‌های sirt-1 و nrf2 و کاهش بیان ژن‌های دخیل در بروز التهاب نسبت به گروه دیابتی در هر دو بافت کبد و کلیه شد.نتیجه‌گیری: تجویز دی متیل فومارات موجب بهبود شاخص‌های بیوشیمیایی خون، استرس اکسیداتیو، هیستوپاتولوژی وتعدیل مسیر بیان دو ژن sirt-1 و nrf2 در دو بافت کلیه و کبد موش‌های دیابتی شد. 

the protective effects of dimethyl fumarate on hepato-renal toxicity in alloxan-induced diabetic mice through oxidative stress and inflammation signaling pathways

background: despite advances in diabetes-related treatments, the effects of the disease have not yet been adequately reversed or prevented in patients. therefore, there is an urgent need to develop more effective medication-assisted treatments in this field.methods: in this study, type 1 diabetes mice models was established using multiple low-dose alloxan, and the diabetic mice were treated with three doses of dimethyl fumarate (dmf) i.e low, medium, and high viz. 20, 40 and 80 mg/kg, respectively for a period of 21 days. then, specific test were done to evaluate blood biochemical parameters, oxidative stress markers, inflammatory genes expression, and histopathological changes in the mice kidney and liver. results: the obtained results showed remarkably improved anti-diabetic, hepato-renal-protective, and oxidative stress indexes of dmf in alloxan-induced diabetic mice (p< 0.001). treated mice with dmf demonstrated a noteworthy decrease in blood glucose levels when compared with diabetic group (p< 0.001). diabetic liver and kidney tissues showed marked dilation of bile ducts, tubules, infiltration, and inflammation. on the contrary, the histological features of the treated mice with dmf improve as shown by normal size of glomerular capillaries along with decrease in less dilatation of ducts in comparison with diabetic mice. the real-time quantitative pcr results indicated that dmf injection decreased the alloxan-induced increase of significant elevations in mrna levels of pro-inflammatory cytokines levels in both kidney and liver tissues. meanwhile, mice treated with dmf showed an increase in sirt1 and nrf2 expression in comparison to diabetic group.conclusion: in conclusion, it can be concluded that dmf treatment provides hepato-renal protective effects on alloxan-induced diabetic mice model by attenuating ros inflammatory pathways.