اثر هشت هفته تمرین مقاومتی در شرایط هایپوکسی بر شاخصهای متابولیکی و نوسازی بافت عضلانی در موشهای نر ویستار مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: میوپاتی دیابتیک یکی از مشکلات عمده در افراد دیابتی نوع دو است. دو پروتئین‌های pax7 و pgc-1α از جمله پروتئین‌های موثر در نوسازی و متابولیسم کربوهیدرات‌ها در عضلات اسکلتی هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین ‌مقاومتی در شرایط هایپوکسی برمحتوای پروتئین‌های pax 7 و pgc-1α در عضله نعلی رت‌های دیابتی نوع دو بود. روش‌ها: در این تحقیق 40 سر رت نر ویستار 10هفته‌ای پس از القا دیابت نوع دو، به پنج گروه کنترل سالم(hc)، کنترل‌ دیابتی(dc)، تمرین مقاومتی (rt)، تمرین مقاومتی در هایپوکسی (rt-hpx) و گروه هایپوکسی (hpx) تقسیم شدند. تمرین‌های مقاومتی به‌مدت 8 هفته، 5 جلسه در هفته، در گروه‌های تمرین مقاومتی و تمرین مقاومتی در هایپوکسی انجام شد. پس از اتمام تمرین‌ها، نمونه‌ی بافت از عضله‌ی نعلی انجام و جهت اندازه‌گیری غلظت پروتئین‌های pax 7 و pgc-1α مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد، بین گروه‌های تحقیق در هر دو پروتئین‌های pax7 و pgc-1α تفاوت معنی‌داری (0.0001=p) وجود دارد. القای دیابت منجر به کاهش معنی‌دار pax7 شد اما گروه تمرین مقاومتی در هایپوکسی تفاوت معنی‌داری با گروه کنترل سالم نداشت (0.451=p). مقادیر پروتئین pgc-1α نیز در گروه القای دیابت کاهش معنی‌داری را در مقایسه با گروه کنترل داشت (0.01=p)، اما تمرین در هایپوکسی مقادیر آن را به بیشتر از گروه کنترل سالم افزایش داد (0.0001=p). نتیجه‌گیری: می‌توان به تمرینات مقاومتی و قرار گرفتن در معرض هایپوکسی موقت و غیرفعال نیز به‌عنوان یک راهکار پیشنهادی در بهبود شاخص‌های مرتبط به بیماری دیابت نوع دو در انسان توجه کرد.

the effect of eight weeks of resistance training under hypoxia on metabolic parameters and muscle tissue regeneration in male wistar rats with type 2 diabetes

background: diabetic myopathy is one of the major problems in people with type2 diabetes that knowing its mechanisms can be helpful in controlling and preventing this disease. pax7 and pgc1α are two proteins involved in the renewal and metabolism of carbohydrates in skeletal muscle. the aim of this study was to evaluate the effect of 8weeks of resistance training under hypoxia on the content of pax7 and pgc1α proteins in the horseshoe muscle of type 2 diabetic rats.methods: in this study, 40 male wistar rats, 10weeks after induction of type2 diabetes, were divided into five groups: healthy control (hc), diabetic control (dc), resistance training (rt), and resistance training in hypoxia (rthpx) and hypoxia group (hpx) were divided. resistance exercises were performed for 8 weeks, 5 sessions per week, in the groups of resistance training and resistance training in hypoxia. the intensity of the exercises started from 30% of the weight of the rats initial and reached 100% of their weight until the end of the training. resistance training in hypoxia. hypoxia tent with14.4%oxygen was used to create hypoxia. 48hours after training, tissue samples were taken from horseshoe muscle and evaluated to measure the concentration of pax7 and pgc1α proteins.results: the results showed that there is a significant difference (p=0.0001) between the research groups in both pax7 and pgc1α proteins. induction of diabetes led to a significant decrease in pax7, but the hypoxia resistance training group was not significantly different from the healthy control group (p=0.451). pgc1α protein levels were also significantly decreased in the diabetes induction group compared to the control group (p=0.01), but training in hypoxia increased its levels to more than the healthy control group (p=0.0001).conclusion: hypoxia, resistance training and combination of resistance training in hypoxia increased the amounts of pax7 and pgc1α proteins. therefore, resistance training and temporary and inactive hypoxia exposure can be considered as a suggested solution to improve the indicators related to type2 diabetes in humans.