تاثیر 8 هفته تمرین هوازی تداومی بر سطح سرمی آیریزین و شاخص مقاومت به انسولین زنان میانسال مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: آیریزین مایوکاینی است که از پروتئین غشایی fndc5 آزاد می‌شود و تاثیرات مثبتی بر متابولیسم کربوهیدرات‌ها دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین هوازی بر میزان آیریزین و مقاومت به انسولین زنان میانسال مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش‌ها: در این مطالعۀ نیمه تجربی 24 زن مبتلا به دیابت نوع دو به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی (12 نفر) و کنترل (12نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین به‌مدت 8 هفته (3جلسه در هفته) به‌مدت 50 دقیقه به اجرای تمرین تمرین‌های هوازی با شدت 45-85 درصد ضربان قلب بیشینه بر روی تردمیل پرداختند. گروه کنترل در مدت تمرین هیچ‌گونه فعالیت بدنی نداشتند. نمونه‌های خونی 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسۀ تمرینی جمع‌آوری شد و سرم حاصل جهت اندازه‌گیری سطوح آیرزین، شاخص مقاومت به انسولین (homa-ir)، گلوکز ناشتا و انسولین استفاده گردید. جهت بررسی تغییرات درون‌گروهی از آزمونt همبسته و تفاوت بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss (نسخۀ 22) در سطح معناداری (05 / 0 ≥ p) استفاده شد.یافته‌ها: تغییرات درون گروهی نشان داد، 8 هفته تمرین هوازی موجب افزایش سطح سرمی آیریزین(p = 0.000)، کاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین (homa-ir) (p = 0.000),، گلوکز ناشتاو انسولین (p = 0.001), نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. همچنین در مقایسه بین گروهی تمرین‌های هوازی موجب افزایش معنادار سطوح آیریزین (p = 0.001), و کاهش شاخص مقاومت به انسولین (homa-ir)، گلوکز ناشتا (p = 0.001), و انسولین (p = 0.001), نسبت به گروه کنترل دیابتی شد.نتیجه‌گیری: تمرین هوازی از طریق تاثیر مطلوب بر افزایش سطوح آیریزین و کاهش شاخص مقاومت به انسولین، عامل کارآمدی جهت بهبود وضعیت متابولیسم گلوکز در بیماران دیابتی نوع دو است.

The Effect of 8 Weeks of Continuous Aerobic Training on Serum Irizin Level and Insulin Resistance Index of Middle-Aged Women with Type 2 Diabetes

Background: Irisin is a myokine that is released from FNDC5 membrane protein and has positive effects on carbohydrate metabolism. The aim of this study was to evaluate the effect of 8 weeks of aerobic exercise on irisin levels and insulin resistance in middleaged women with type 2 diabetes.Methods In this quasiexperimental study, 24 women with type 2 diabetes were purposefully selected and randomly divided into two groups of aerobic exercise (n = 12) and control (n = 12). The training group performed aerobic exercises for 8 minutes (3 sessions per week) for 50 minutes with an intensity of 4585% of the maximum heart rate on the treadmill. The control group did not engage in any physical activity during exercise. Blood samples were collected 24 hours before and 48 hours after the last training session and the serum was used to measure the levels of irzin, insulin resistance index (HOMAIR), fasting glucose and insulin. Correlated ttest and independent ttest were used to examine intragroup changes and differences between groups. Data analysis was performed using SPSS software (version 22) at a significant level (P ge;0.05).Results: Intragroup changes showed that 8 weeks of aerobic exercise increased serum levels of irizin (P = 0.000), significantly decreased insulin resistance index (HOMAIR) (P = 0.000), fasting glucose and insulin ratio (P = 0.001) ratio He became diabetic in the control group. Also, in comparison between groups, aerobic exercise caused a significant increase in levels of irizin (P = 0.001) and a decrease in insulin resistance index (HOMAIR), fasting glucose (P = 0.001) and insulin (P = 0.001) compared to the control group. He became diabetic.Conclusion: Aerobic exercise, through its beneficial effect on increasing irisin levels and decreasing insulin resistance index, is an effective factor in improving glucose metabolism in type 2 diabetic patients.