اثرتمرین هوازی همراه با مصرف بربرین کلراید هیدرات بر بافت قلب موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

مقدمه: بیماری دیابت یک اختلال متابولیکی مزمن و پیشرونده است که منجر به عوارض شدیدتر قلبی می‌شود. هدف از مطالعه‌ی حاضر بررسی اثرات بربرین کلراید با دوز mg/kg 50 بر بافت قلب موش‌های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین به همراه تمرین هوازی است.روش‌ها: 56 موش صحرایی نر ویستار به‌طور تصادفی به هفت گروه (8=n): کنترل (c)، شم(s)، کنترل تمرین (tc)، دیابت (dm)، دیابت-بربرین(bdm)، دیابت-تمرین هوازی(tdm)، و هوازی-بربرین (tbdm) تقسیم شدند. دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین در موش‌های نر القا شد. گروه‌های تمرین به‌مدت شش هفته برنامه‌ی تمرین هوازی (18-10 متر در دقیقه، 40-10 دقیقه پنج روز در هفته) را روی تردمیل انجام دادند. برای ارزیابی بافت شناسی با استفاده از هماتوکسیلین و ائوزین(h e) ، تریکروم ماسون و رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی برای سنجش میزان تغییر قطر، پارگی الیاف کاردیومیوسیت، تغییر در هسته‌هاو میزان رسوب کلاژن در تارهای عضلانی قلب با استفاده از واریانس یک‌طرفه و آزمون آماری anova و آزمون تعقیبی tukey با نرم‌افزار spss نسخه‌ی 21 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که در گروه dm بیماری موجب پارگی الیاف کاردیومیوسیت و میزان رسوب کلاژن و کاهش قطر تارها نست به گروه c، s و tcگردیده و آسیب آن در بافت قلب در گروه tbdm نسبت به گروه‌های bdm و tdm کمتر بوده است.نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد مکمل بربرین ضمن کاهش این اثرات و هم افزایی با تمرین هوازی این سنتز را کاهش داده و ضمن افزایش قطر رشته‌های عضلانی کاردیومیوست قلبی، موجب کاهش میزان رسوب کلاژن‌ها و نظم بهتر هسته‌ها گردیده است.

EFFECT OF AEROBIC EXERCISE COMBINED WITH BERBERINE CHLORIDE HYDRATE ON CARDIAC TISSUE OF STREPTOZOTOCIN-DIABETIC RATS

Background: Diabetes is a chronic and progressive metabolic disorder that leads to more severe cardiac complications. The aim of the present study was to investigate the effects of Berberine chloride at a dose of 50 mg / kg on the heart tissue of streptozotocininduced diabetic rats with aerobic training.Methods: 56 male Wistar rats were randomly divided into seven groups (n = 8): control (C), sham (S), Aerobic training control (TC), diabetes mellitus (DM), diabetesberberine (BDM), diabetes mellitus. Aerobic training (TDM), and aerobic trainingberberine (TBDM) were divided. Diabetes was induced by injection of streptozotocin in male rats. The training groups performed aerobic exercise program (1018 m / min, 1040 min five days a week) for six weeks on the treadmill for histological evaluation using hematoxylin and eosin (H E), Masson trichrome and staining Immunohistochemicals were used to measure diameter change, cardiomyocyte rupture, change in nuclei, and collagen deposition in cardiac muscle fibers using oneway ANOVA and Tukey post hoc tests with SPSS 21 software.Results: The results showed that DM group did not induce cardiomyocyte fibers rupture and collagen deposition and reduction of filament diameter in group C, S and TC and its damage in heart tissue was less in TBDM group than in BDM and TDM groups.Conclusion: The results showed that berberine supplementation reduced these effects and synergized with aerobic training and reduced the cardiac cardiomyocyte muscle fibers diameter and decreased collagen deposition and better order of nuclei.