تاثیر آموزش گروهی و آموزش مبتنی بر موبایل بر رفتارهای خودمراقبتی در بیماران دیابتی نوع دو

مقدمه: مهم ترین عامل زمینه ساز مرگ و میر بیماران دیابتی عدم انجام خودمراقبتی است. روش های آموزشی مختلفی جهت بهبود خودمراقبتی استفاده می شود. این مطالعه با هدف مقایسه ی تاثیر آموزش گروهی و مبتنی بر موبایل بر رفتارهای خودمراقبتی در بیماران دیابتی نوع دو انجام شد.روش ها: در کارآزمایی بالینی 90 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی انتخاب و با توجه به برخی ویژگی های فردی به سه گره همگن آموزش گروهی، آموزش مبتنی بر موبایل و کنترل تقسیم شدند. درگروه آموزش گروهی هشت جلسه آموزش و در آموزش مبتنی بر موبایل نرم افزار آموزشی بر روی گوشی بیماران نصب گردید. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه ی نیازسنجی خودمراقبتی (اصغریان)، و پرسشنامه ی دموگرافیک در بیماران دیابتی نوع دو بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ی 22 و آزمون های آماری واریانس یک طرفه و تی زوجی در سطح معنی داری 0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: آموزش گروهی و آموزش مبتنی بر موبایل نسبت به آموزش روتین اثربخشی معناداری داشت (0.001=p). آموزش خودمراقبتی به جز در حیطه ی مراقبت از پا که تاثیر آموزش مبتنی بر موبایل بیشتر از آموزش گروهی بوده است، در سایر موارد اختلاف معنی داری نداشتند. در مقایسه ی نمره خود مراقبتی در سه گروه اختلاف معنی دار آماری دیده شد. نتیجه گیری: هرچند در یافته ها اثربخشی آموزش گروهی و مبتنی بر موبایل مشاهده شد. امّا استفاده از برنامه های آموزشی مبتنی بر موبایل به دلیل دسترسی آسان، فقدان محدودیت زمانی و مکانی توصیه می شود.