اثرنانوکورکومین بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو و تغییرات بافتی مخاط روده باریک در اختلالات گوارشی ناشی از دیابت

مقدمه: دیابت یکی از شایع ترین بیماری های متابولیکی است و از عوارض مهم آن اختلالات لوله گوارش است. طیف گسترده ای از مطالعات روی ویژگی های فیزیکی شیمیایی و اثرات فارماکولوژیکی کورکومین روی بیماری های مختلف نظیر دیابت و سرطان انجام شده است. با وجود این، دسترسی زیستی ضعیف و بی ثباتی کورکومین، کاربردهای بیشتر آن را شدیداً محدود کرده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات نانوکورکومین بر استرس اکسیداتیو و تغییرات بافت روده ی باریک در موش های دیابتی می باشد.روش ها: در این مطالعه ی تجربی، حیوانات به پنج گروه: کنترل، شم، دیابتی (استرپتوزوتوسین با دوز120 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، به روش درون صفاقی) و گروه های دیابتی تیمارشده با نانو کورکومین (دوز 7.5 و 15 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن برای 21 روز) تقسیم شدند. در پایان آزمایش فعالیت آنزیم کاتالاز، سطح مالون دی آلدهید در روده ی باریک اندازه گیری شد. برای ارزیابی بافتی، طول کرک و عمق کریپت روده ی باریک مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: مصرف خوراکی نانو کورکومین منجر به افزایش معنا دار فعالیت آنزیم کاتالاز (0.05>p) روده ای و کاهش سطح مالون دی آلدهید گردید (0.001>p). همچنین طول کرک در گروه های دیابتی تیمار شده با نانوکورکومین افزایش معناداری نسبت به گروه دیابتی نشان داد (0.05>p).نتیجه گیری: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که نانوکورکومین به دلیل ویژگی های آنتی اکسیدانی، اثر حفاظتی روی اختلالات گوارشی ناشی از دیابت دارد.

EFFECT OF NANOCURCUMIN ON OXIDATIVE STRESS INDICES AND TISSUE CHANGES OF SMALL INTESTINE IN DIABETIC MICE

Background: Diabetes mellitus is a worldwide prevalence of metabolic diseases and its important complications are gastrointestinal disturbances. A wide range of studies have been conducted on the physicochemical traits and pharmacological effects of curcumin on different diseases like diabetes and cancer. However, the poor oral bioavailability and instability of curcumin had greatly limited its further applications. The purpose of this study was to evaluate the effects of Nanocurcumin on the oxidative stress and tissue changes of small intestine in diabetic mice.Methods: In this experimental study, animals were divided to five groups: Control, sham, diabetic (Intraperitoneal injection of 120 mg/kg of Streptozotocin) and diabetic groups treated with Nanocurcumin (7.5 and 15 mg/kg body weight) for 21days. At the end of experiment, catalase (CAT) activity and Malondialdehyde (MDA) level were measured in intestinal tissue. For histological assessment, villi length and crypt depth in small intestine were investigated.Results: The oral administration of Nanocurcumin significantly increased intestinal CAT activity (P<0.05) and decreased MDA level (P<0.001). Also, the Villi length in diabetic groups treated with Nanocurcumin showed a significant increase compared to diabetic group (P<0.05).Conclusion: The findings of this study showed that Nanocurcumin has a protective effect on diabetesinduced digestive disorders due to its antioxidant properties.