مقایسه‌ی اثر یک دوره تمرینات ترکیبی با و بدون مکمل زنجبیل بر پراکسیداسیون لیپیدی و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی زنان چاق دیابتی نوع دو

مقدمه: افزایش قند خون، با کاهش دفاع ضداکسایشی بدن، همراه است. هدف تحقیق حاضر مقایسه ی اثر تمرینات مقاومتی هوازی با و بدون مصرف زنجبیل بر برخی از شاخص های اکسایشی و ضداکسایشی در زنان چاق دیابتی نوع دو بود.روش ها: 24 زن دیابتی نوع دو با میانگین سنی 36/ 4±47/ 49 سال، نمایه ی توده ی بدن 16/ 3±31 کیلوگرم/ مترمربع، قد 04/ 0±56/ 1 متر به صورت نمونه در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه 12نفره تجربی و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه 12 هفته، 3 جلسه در هفته، تمرینات مقاومتی را با شدت 85-75 درصد یک تکرار بیشینه در 8 ایستگاه، و پس از 5 دقیقه استراحت، تمرینات تناوبی هوازی را با شدت 85-75 درصد ضربان قلب بیشینه، انجام دادند. یک گروه روزانه کپسول های 800 میلی گرمی پودر ریزوم زنجبیل و گروه دوم کپسول های حاوی آرد گندم را مصرف کردند. 24 ساعت قبل و بعد از دوره ی تمرینی، مالون دی آلدئید (mda) ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (tac) آنزیم سوپراکسید دیسمیوتاز (sod)مقدار گلوتایتون (gsh)، هموگلوبین گلیکوزیله (hbalc)، گلوکز و انسولین و ترکیب بدنی سنجیده شد.یافته ها: 12 هفته تمرین ترکیبی همراه و بدون مصرف زنجبیل سبب کاهش معنادار هموگلوبین گلیکوزیله، انسولین، مقاومت انسولینی، درصد چربی و افزایش معنادار tacو گلوتایتون نسبت به حالت پایه شد (05/ ≥p)، در حالی که بر مقادیر sod و mda تاثیر معناداری بر جای نگذاشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد انجام تمرینات ترکیبی با و بدون مصرف زنجبیل سبب بهبود شرایط آنتی اکسیدانی و برخی از شاخص های ترکیب بدنی در زنان چاق دیابتی نوع دو باشد.