مقایسه‌ی دو شدت متفاوت تمرین استقامتی بر بیان پروتئین پری‌لیپین 3 عضله‌ی اسکلتی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوسین

مقدمه: اختلال متابولیسم لیپیدهای درون عضلانی در ایجاد مقاومت به انسولین و دیابت نقش مهمی ایفا می کنند. پری لیپین 3 از جمله پروتئین های مهم خانواده ی پری لیپین در تنظیم لیپولیز و ذخیره ی آن در سلول های عضلانی است. لذا هدف از این مطالعه مقایسه دو شدت متفاوت تمرین استقامتی (کم شدت و شدت بالا) بر بیان پروتئین پری لیپین 3 عضله ی اسکلتی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوسین است.روش ها : تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی ساده به سه گروه (تمرین استقامتی کم شدت ، تمرین استقامتی با شدت بالا و کنترل) تقسیم شدند. تمرین استقامتی به مدت هشت هفته و شدت تمرین در گروه کم شدت 60 درصد vo2max ، شدت بالا 85 درصد vo2max بود و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. بیان نسبی پروتئین پری لیپین 3 با تکنیک وسترن بلات انجام شد. جهت تعیین معنی دار بودن تفاوت بین متغیرها از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.یافته ها: نتایج مقایسه بین گروهی، اختلاف معنی داری بین سه گروه در متغیرهای پری لیپین 3 نشان داد (012/ 0=p). نتایج آزمون تعقیبی بیانگر افزایش معنی دار بیان پروتئین پری لیپین3 در تمرینات شدید استقامتی نسبت به گروه کنترل دیابتی بود (009/ 0=p)، اما تفاوت معنی داری در میزان پری لیپین 3 در گروه تمرین کم شدت استقامتی نسبت به گروه کنترل وجود نداشت (442/ 0=p). نتایج مقایسه بین گروهی، اختلاف معنی داری بین سه گروه در سطوح سرومی گلوکز و انسولین نشان داد (به ترتیب 0001/ 0=p و 0003/ 0= p).نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان به تاثیر تمرینات استقامتی با شدت بالا بر افزایش بیان پری لیپین 3 در نمونه های دیابتی اشاره کرد.