بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر کاهش اضطراب و بهبود عملکرد اجتماعی بیماران مبتلا به دیابت

مقدمه: با توجه به شیوع بالای بیماری دیابت در جمعیت عمومی و همراهی بالای آن با اختلالات روانی، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر کاهش اضطراب و عملکرد اجتماعی بیماران مبتلا به دیابت صورت گرفت. روش ها: پژوهش حاضر یک طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه است. جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی بیماران دیابتی بود که در نیمه اول سال 1395 به بیمارستان شهید محمدی بندرعباس مراجعه داشته اند. جهت انتخاب نمونه، از میان این مراجعه کنندگان 24 نفر براساس نمونه گیری در دسترس انتخاب و به تصادف در دو گروه 12 نفره قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش تحت درمان رفتاری دیالکتیکی به مدت 8 جلسه قرار گرفتند اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پرسشنامه های اضطراب بک و سازگاری اجتماعی کالیفرنیا به عنوان پیش آزمون و پس آزمون به کار رفتند. داده های گردآوری شده به روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکووا) در نرم افزار spss 21 تحلیل گردید.یافته ها: نتایج حاصل از مانکووا نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش اضطراب و بهبود سازگاری اجتماعی بیماران دیابتی به طور معنی داری موثر بوده است. نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده لازم است در مداخلات توانبخشی بیماران دیابتی به بهبود وضعیت روان شناختی آنان با استفاده از روش های درمانی اثربخش توجه بیشتری مبذول شود.