توتیای دریایی: توکسینولوژی، ترکیبات فعال زیستی و مدیریت درمان آن

زمینه: توتیاهای دریایی به دلیل پوست خاردار خود در شاخه خارپوستان (echinoderm) طبقه بندی می گردند. ساپونین ها، عمده متابولیت های مسئول فعالیت های بیولوژیکی خارپوستان هستند. گفته می شود حدود 80 گونه از توتیای دریایی برای انسان زهری می باشند. خار، پدیسلاریا و برخی از اندام های دیگر نظیر غدد جنسی و مایع سلومیک این جانوران، حاوی توکسین ها و ترکیبات فعال می باشند. در این مطالعه مروری، توکسینولوژی، ترکیبات فعال زیستی عصاره های آنها و مدیریت درمان آسیب با این جانوران زهرآگین، مورد ارزیابیقرار گرفته اند.یافته ها: کنتراکتین a، اکینوکروم a، اکینومترین، پروتئین عمده زرده (myp)، سنتروسین های 1 و 2، کاتپسین x/b، استرونگیلوستاتین های 1 و 2، ویتلوجنین، توکسین ut841، اسپینوکروم ها و گروه پروستاتیک پدیتوکسین به نام پدوکسین از مهم ترین ترکیبات به دست آمده از این جانوران می باشند. بعضی افراد به دنبال خوردن غدد جنسی توتیای دریایی، به ویژه در طول فصل تولید مثل، علائم مسمومیت را از خود نشان می دهند. برخی از این علائم شامل علائم آلرژی به عنوان اولین علامت، حالت تهوع، اسهال، استفراغ، دیسترس اپی گاستر، سردرد شدید، تورم لب، تورم دهان، ایجاد بزاق، درد شکمی و برخی علایم سیستمیک نظیر افت فشار خون، بی حسی و ضعف هستند. اکثر آسیب زایی با توتیاهای دریایی می تواند از مواجهه با خارهای آنها ایجاد گردد که می توانند تولید عوارض متعددی مانند گرانولوما، آرتریت سینویت، ادم، هیپرکراتوز و حتی نورمای عصب نمایند. آسیب با پدیسلاریاها ممکن است ایجاد درد شدید، ادم موضعی، خونریزی، بی حالی، ضعف، مورمور شدن، درد مفاصل، آفونی، گیجی، سنکوپ، فلج عضلانی عمومی، دیسترس تنفسی، هیپوتانسیون و به ندرت مرگ کند. پس از آسیب با توتیای دریایی، حذف خارها و پدیسلاریا جهت به حداقل رساندن تماس با منبع زهر و متعاقباً درمان زخم ها و علایم مسمومیت با حداکثر سرعت ممکن بایستی انجام گردد. نتیجه گیری: زهرهای برخی از توتیای دریایی شامل توکسین ها و ملکول های فعال زیستی هستند که با مکانیسم های متنوع، اثرات سمیت خود را بر قربانیان خود اعمال می نمایند. با وجود مطالعات مختلف در زمینه توکسینولوژی این جانوران، مطالعات جامعی که منجر به شناسایی توکسین خالص، از زهر خام آنها گردیده باشد، انگشت شمار و ناتمام بوده که جای انجام مطالعات بعدی در آینده را باز گذاشته است.

Sea urchin: toxinology, bioactive compounds and its treatment management

Background: The sea urchins are classified in the echinoderms category because of their spiny skin. Saponins are the major responsible metabolites for Echinodermata biological activities . As mentioned before, about 80 species of sea urchins are venomous for human. Their spine, pedicellariae, and some other organs such as gonads and coelomic fluids contain different toxins and bioactive compounds. This review study have evaluated toxinology and bioactive compounds from the extracts, and treatment management of these venomous animals.Results: Contractin A, echinochrome A, echinometrin, major yolk protein (MYP), centrocins (I, II(, cathepsin B/X, strongylostatins (I,II), vitellogenin, UT841 toxin, spinochrome, and pedoxin as the prosthetic group of peditoxin are the most important compounds obtained from these animals.Some people show poisoning symptoms following the ingestion of sea urchin gonads, especially during the breeding season. Some of these symptoms included allergies symptoms, as the first symptoms, nausea, diarrhea, vomiting, epigastric distress, severe headache, swelling of the lips and mouth, salivation, abdominal pain and some systemic symptoms such as hypotension, numbness and weakness. The most injuries by sea urchin can cause by contact to spines, which can create the various complications such as granuloma, synovitis, arthritis, edema, hyperkeratosis and even neuroma. Injuries by pedicellaria may cause severe pain, local edema, bleeding, lethargy, weakness, tingling, joint pain, aphonia, dizziness, syncope, general muscle paralysis, respiratory distress, hypotension and, infrequently death. After the injury by sea urchin, removing the spines and pedicellariae should be done to minimize the contact with the venom source, and subsequently the management of wounds and poisoning symptoms, as quickly as possible.Conclusion: The venoms of some sea urchins have toxins and bioactive molecules that produce toxicity effects on their victims by a variety of mechanisms. Despite the various studies in toxinology field, on these animals, the comprehensive studies that led to the identification of pure toxins from their crude venoms are handful and unfinished and it is important to do further studies on this field, in the future.