بررسی پلی مورفیسم pro198leu ژن gpx1 به عنوان فاکتور خطر در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال

زمینه: استرس اکسیداتیو شرایطی است که در آن تعادل بین گونه‌های اکسیژن فعال (ros) و آنتی‌اکسیدان‌ها مختل می‌شود. گلوتاتیون پراکسیداز 1 (gpx-1)، به عنوان یک آنزیم آنتی اکسیدان ros را طی یک فرایند متوالی از میان می‌برد. یکی از پلی‌مورفیسم‌های عملکردی ژن gpx1، پلی‌مورفیسم pro198leu می‌باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی ارتباط پلی‌مورفیسم pro198leu ژنgpx-1 با سرطان کولورکتال می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مورد - شاهدی، 130 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال و 170 فرد سالم با یکدیگر مقایسه شدند. dna ژنومی از لوکوسیت‌های خون محیطی استخراج شد. تعیین ژنوتیپ dna در پلی‌مورفیسم gpx-1 pro198leu توسط تکنیک rflp-pcr انجام گرفت. بررسی‌های آماری با استفاده از آزمون مربع کای (2?) صورت پذیرفت. یافته‌ها: فراوانی‌های ژنوتیپی gpx1 در گروه کنترل شامل 64 درصد ژنوتیپ cc، 24 درصد ژنوتیپ ct، 12 درصد ژنوتیپ tt و در افراد بیمار شامل 60 درصد ژنوتیپ cc، 30 درصد ژنوتیپ ct، 12 درصد ژنوتیپ tt بود. فراوانی آلل c در گروه بیمار و کنترل به ترتیب شامل 75/0 و 76/0 و فراوانی آلل t به ترتیب شامل 25/0 و 24/0 بود. بر اساس نتایج به دست آمده، تفاوت معنی‌داری در توزیع ژنوتیپی و آللی gpx-1 بین گروه کنترل و بیمار وجود نداشت (2/0=p).نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه پیشنهاد می‌کند که پلی‌مورفیسم pro198leu ژن gpx1 به عنوان فاکتور خطر برای سرطان کولورکتال مطرح نمی‌باشد. گرچه جهت اثبات این نتایج، مطالعات در جمعیت‌های بزرگ‌تر لازم است صورت گیرد.